ما آسایش عشق را احساس می‌کنیم/۴ اردیبهشت

شوهر شما هم در دنیای عجیب الکلیسم که همه چیزش کج و معوج و اغراق‌آمیز است زندگی می‌کند. شما می‌توانید تشخیص دهید که او در تَه وجودش واقعا شما را دوست دارد. البته چیزی مثل یک ناسازگاری قابل مشاهده است، اما تقریباًدر تمام موارد، به نظر می‌رسد که فرد الکلی صرفاً بی‌محبت و بی‌ملاحظه است، دلیل کارها و حرف‌های هولناک او، انحراف و بیماری اوست. امروزه اکثر مردان ما نسبت به هر زمان در گذشته، پدران و شوهران به مراتب بهتری هستند.

(کتاب الکلی‌های گمنام، خطاب به همسران، صفحه ۱۰۸)

از کتاب Hour To Hour

در این لحظه شاید شما انسانی‌ترین و در عین حال ناتوان‌ترین دوران کل زندگی‌تان را تجربه می‌کنید. در هفته‌ها و ماه‌های آتی، تغییرات بسیاری در زندگی و در خودتان اتفاق خواهد افتاد. سعی کنید از تغییرات عمیق فرار نکنید، درکش کنید.

خدایا مرا استوار نگه دار تا جهان را که روز به روز و لحظه به لحظه تغییر می‌کند، درک کنم.

ایثار

امروز من با هر دو دستم خدمت می‌کنم. خدمت و نثار کردن خالص، محض خود خدمت و ایثار، راه معنوی است و حقیقتاً با خودش برکت و موهبت می‌آورد. وقتی من با یک دست می‌دهم و با دست دیگر می‌گیرم، تنها نیمی از آنچه را که داشته‌ام، می‌دهم و نیمی از آنچه را که ممکن است به‌ام داده شود، دریافت می‌کنم. به این شکل خودم را از دو طرف محدود می‌کنم. جهان به طریقی به نیت پاک پاسخ می‌دهد. وقتی موهبت می‌دهم، می‌رود آنجا که باید برود و آنچه به من بازمی‌گردد، دقیقاً آن زمان و آن‌گونه که باید و درست است، به سوی من می‌آید.

من می‌توانم با دو دستم نثار کنم.

(دکتر تیان دیتون)

نقل قول از کتاب Pocket Sponsor

زندگی روی زمین دوقطبی است. ما آرامش و آسایش عشق در بهبودی را احساس می‌کنیم، چرا که درد طردشدگی را می‌فهمیم؛ احساس خوشایند شکم سیر را می‌شناسیم، چرا که معنای گرسنگی را می‌دانیم. بدون تاریکی نمی‌توانیم قدر نور را بدانیم؛ و بدون سرما، گرما را مغتنم نمی‌شماریم. لذت بهبودی را می‌شناسیم، چرا که از اعماق ناامیدی آمده‌ایم.

 اینکه من هستم، جدا از بیماری‌ام نیست؛ آنچه هستم، به خاطر بیماری‌ام است.

---

آسایش عشق در بهبودی

بعد از ترک الکل و آغاز سفر بهبودی در انجمن الکلی‌های گمنام یا معتادان گمنام،  ما به خود اجازه می‌دهیم که شاد باشیم. ممکن است فکر کنیم که این حق را نداریم. برخی از ما مدت زمان زیادی را در غم و اندوه سپری کرده‌ایم و از فراموش کردن تلخی‌های گذشته ناراحتی می‌کشیم. زمانی که شادی را به عنوان یک اصل روحانی می‌پذیریم، با فروتنی به آن ارتباط می‌یابیم. توانایی لذت بردن از زندگی به اندازه علاقه ما به رها کردن خودمان، به طور مستقیم وابسته است. اگر شادی را به عنوان یک دارایی روحانی بپذیریم، می‌توانیم آن را یک هدیه و هدف قرار دهیم. بدین ترتیب، برای دستیابی به این هدف، می‌توانیم آنچه را که در راهمان مواجه می‌شود، رها کنیم و بقیه را به مراقبت از یک نیروی برتر از خودمان بسپاریم.

در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید

منظور کتاب الکلی‌های گمنام از «آلرژی» چیست؟

با بیل ویلسون آشنا شوید

Life Begins at the End of Your Comfort Zone