منافع مشترک ما در اولویت است/۳۰ فروردین

اتحاد میان الکلی‌های گمنام ارزنده‌ترین ویژگی جامعه ماست… ما وحدت داریم، اگر نداشته باشیم، اِی‌اِی نابود می‌شود.

(کتاب twelve steps and twelve traditions، صفحه ۱۲۹ نسخه انگلیسی) 

سنت‌های ما عامل کلیدی فرایند کاهش خودپسندی ماست که برای رسیدن به هوشیاری و حفظ آن در الکلی‌های گمنام ضروری است. سنت اول به خاطرمان می‌آورد که به بهبودی‌مان مباهات نکنیم یا از آن امتیاز نگیریم. در اولویت قرار دادن منافع مشترک، نخست به ما یادآوری می‌کند که در این برنامه نقش شفادهنده یا درمانگر را بازی نکنیم؛ بدانیم که هنوز خودمان یکی از بیماران هستیم. ایثار و متواضع بودن اعضای قدیمی‌، باعث دوام و پایداری انجمن ما شد.

بدون اتحاد، بعید می‌دانم ما بتوانیم زنده بمانیم. بدون گروه، الکلی‌های کمی بهبود پیدا می‌کنند. این نقش فعالانه در تسلیم دائمی اراده است که باعث می‌شود بتوانیم نیاز به تسلط بر دیگران را از خود بزداییم. عدم یگانگی ما نابودی الکلی‌های گمنام خواهد بود و بدون همبستگی، نبض انجمن از طپش باز می‌ماند.

اگر گروه به مناقشه کشیده شود یا تحت سلطه افراد قرار گیرد ، وحدت گروه به خطر می‌افتد.

سنت اول اِی‌اِی: منافع مشترک ما باید در راس کار ما قرار گیرد، بهبودی هر یک از ما به یگانگی الکلی‌های گمنام بستگی دارد.

اندیشه امروز

مشروب شما را از خدا دور می‌کند. مهم نیست چطور بزرگ شده‌اید، مذهب‌تان چیست، مهم نیست که آیا خدا را باور دارید یا نه، به هر حال مشروب‌خواری بین شما و خدا دیوار می‌کشد. خودتان می‌دانید آن‌طور که خدا می‌خواهد، زندگی نمی‌کنید. در نتیجه شدیداً افسوس می‌خورید. وقتی وارد ای‌ای می‌شوید، رابطه‌تان به مرور با آدم‌ها و خدا بهتر می‌شود. زندگی هوشیارانه زندگی شادی است، چرا که با ترک الکل، ما از تنهایی و افسوس خلاص می‌شویم. آیا من واقعاً با آدم‌ها و خدا دوستی واقعی دارم؟

مراقبه امروز

من معتقدم تمام آن نثار کردن‌ها و از خود گذشتن‌ها و رنج‌ها برایم مفید است. وقتی درد می‌کشم، دارم امتحان می‌شوم. آیا می‌توانم صرف‌نظر از احساساتم، به خدا اعتماد کنم؟ آیا می‌توانم بگویم خدایا به لطف تو موفق می‌شوم، صرف‌نظر از تمام شکست‌هایی که می‌خورم؟ اگر بتوانم، ایمانم راستین و کاربردی است. هم در روزهای بد به کار می‌آید و هم در روزهای خوب. اراده الهی دارد به گونه‌ای عمل می‌کند که درکش فراتر از ذهن محدود من است، اما هنوز می‌توانم به آن اعتماد کنم.

نیایش امروز

دعا می‌کنم که با رنجم کنار بیایم. دعا می‌کنم که درد را بپذیرم و بر آن فائق آیم، چرا که این نقشه خدا برای رشد معنوی من است.

(از کتاب Twenty-Four Hours A Day)