راه حل مشکل خویشتن پذیری/۶ اردیبهشت
من خودم را همانطور که هستم می‌پذیرم زیرا زنده‌ام و توانایی لذت بردن از وجودم را دارم.
کمبود خویشتن پذیری، مشکل بسیاری از معتادان در حال بهبودی است. این نقص مرموز را به سختی می‌توان تشخیص داد و اغلب ناشناخته باقی می‌ماند. بسیاری از ما اعتقاد داشتیم که مشکل‌مان فقط مصرف مواد مخدر است و این واقعیت که زندگیمان غیر قابل اداره شده بود را انکار می‌کردیم .شاید حتی به فکرمان هم نرسد که این مساله ریشه‌ی مشکلات ماست، زیرا اغلب به شکل‌های دیگری خود را نشان می‌دهد. مثلا می‌بینیم که زودرنج، عیب‌جو، ناراضی، افسرده، یا سردرگم شده‌ایم یا به هوای آرام کردن آنچه ما را از درون میخورد، سعی می‌کنیم عوامل بیرونی را تغییر دهیم.
قبل از آمدن به معتادان گمنام اکثر ما خودمان را دوست نداشتیم و هر کاری از دستمان بر می‌آمد می‌کردیم که کس دیگری باشیم. می‌خواستیم هر کسی باشیم جز همان که بودیم.
راه حل مشکل خویشتن پذیری، قدم‌های دوازده گانه است.
اولین قدم در راه خویشتن‌پذیری پذیرش اعتیادمان است. ما باید ناخوشی‌مان را به اضافه تمام مشکلاتی که برایمان ایجاد کرده است را پذیرا باشیم تا بتوانیم خود را به عنوان یک انسان بپذیریم.
چیز دیگری که برای خویشتن پذیری بدان نیاز داریم، اعتقاد به قدرتی مافوق خودمان است که می‌تواند سلامت عقل را به ما بازگرداند. درک روحانی از خویشتن پذیری، دانستن این است که درد کشیدن و اشتباه کردن عیبی ندارد و ما کامل نیستیم. حالا که به قدرتی مافوق خود ایمان آوردیم، می‌توانیم به نیرویش اتکا کنیم تا شهامت بررسی صادقانه نقص‌ها و حُسن‌هایمان را به ما بدهد . هر چند که گاه ممکن است این جریان دردآور باشد و به نظر برسد که منجر به خویشتن پذیری نمی‌شود، اما با این همه لازم است با احساسات‌مان روبرو شویم. ما می‌خواهیم زیر بنای استواری برای بهبودی بسازیم. بنابراین لازم است اعمال و انگیزه‌هایمان را بررسی و تغییر دادن چیزهایی را که پذیرفتنی نیست آغاز کنیم .
خویشتن پذیری، عامل تعادل در بهبودی ما است. دیگر نیازی نیست به دنبال تایید دیگران بگردیم، زیرا از خودمان راضی هستیم. در کمال آزادی و با سپاسگزاری روی حسن‌هایمان تمرکز می‌کنیم تا با فروتنی از نقص‌هایمان دور شویم. خویشتن پذیری مفهومش این است که ما همین طور که هستیم خوبیم، اما کامل نیستیم و می‌توانیم رشد کنیم.
وقتی بتوانیم خودمان را بپذیریم، می‌توانیم شاید برای اولین بار در زندگی، دیگران را نیز بی قید و شرط بپذیریم. رفاقت‌هایمان عمیق می‌شود و گرمی و آرامش حاصل از معتادان در حال بهبودی و زندگی جدید را تجربه می‌کنیم .
خداوندا ، آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آنچه را که نمی‌توانم تغییر دهم. شهامتی که تغییر دهم آنچه را که می‌توانم و دانشی که تفاوت آن دو را بدانم.
(خلاصه از نشریات بهبودی معتادان گمنام)