تصمیم برای تسلیم
دیدن دنیا با یک عینک متفاوت
تحریریه اعتیاد
لابد شما هم مثل من تصمیم برای تسلیم را به کرات در جلسات انجمن معتادان گمنام شنیده‌اید. ما ابتدا تسلیم را در جلسات با بالا بردن دست و پسوند معتاد یا الکلی به‌عنوان یک اصل روحانی ضروری، در دوران بهبودی تمرین می‌کنیم.
قطع مصرف مواد مخدر برای من تصمیمی برای تسلیم بوده است. پیوستن به برنامه بهبودی، این «پذیرش» در حقیقت به ما می‌فهماند در مقابل مصرف هرگونه ماده مخدری تسلیم و عاجز هستیم. همه ما الکلی‌ها و معتادان بهبود‌یافته، همه روزه این اصل را خواسته یا ناخواسته در بهبودی اجرا می‌کنیم و نیاز ما به کارگیری این اصل، اشکال مختلفی پیدا می‌کند.
درک ما همواره از تصمیم برای تسلیم، در حال رشد و تغییر است. به مرور یاد میگیریم رفتار و عادات و کمبودهای اخلاقی ما یا نواقص شخصیتی ما هم مسائلی هستند که ما باید در مقابل‌شان بجای جنگیدن، تسلیم شویم. این تسلیم توام با پذیرفتن خود واقعی‌مان است که ما را به آرامش می‌رساند.
هر چه ما مقابل این مسائل از قبیل خشم، انکار، احساس گناه یا شرم و ….جبهه بگیریم و شروع به جنگیدن با این نواقص کنیم، درد بیشتری در بهبودی‌مان متحمل می‌شویم.
کارکرد آگاهانه قدم اول در دوران بهبودی موجب عمیق‌تر شدن درک ما نسبت به این اصل مهم روحانی می‌گردد. یاد میگیریم که رها کنیم تا به کشف زوایایی جدیدی در زندگی‌مان برسیم.
برای یک معتاد این تجربه ابتدا خوش‌آیند نیست. ما به شنیدن تجربه سایر همدردان و صبر نیاز داریم تا به مرور یاد بگیریم تا چطور رفتار کنیم.
اگر خواهان یک بیداری روحانی هستیم باید در مقابل بیماری اعتیاد و همینطور در برابر بهبودی تسلیم شویم!
تسلیم، پذیرش و صداقتِ با خود، کلیدهای من برای باز کردن در، به یک زندگیِ راه‌حل‌محور هستند
در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید:
تصمیم برای تسلیم
زندگی با این اصل مثل دیدن دنیا با یک عینک متفاوت است. همین‌که از کنترل کردن خودمان و دیگران دست بکشیم باعث رشد ما می‌شود. دیگر این موضوع که دیگران در مورد ما چه برداشتی می‌کنند برایمان اهمیت ندارد ودر عوض ما را در مقابل رفتار خودمان مسئول می‌کند.
هر بار که تصمیم به تسلیم میگیریم و تسلیم می‌شویم، دنیا برای ما کمی بیشتر جا باز می‌کند.همینطور ایمان ما به برنامه و خودمان بیشتر می‌شود.
با تجربه بدست آمده از تسلیم شدن و رها کردن یاد میگیریم که اگر این اصل را در زندگی بکار ببندیم مصیبتی برایمان به بار نخواهد آورد. نکته مهمی که در اینجا وجود دارد این است که ما آخرین نفری هستیم که رشد خود را در بهبودی می‌بینیم. با دیدن رشد و پیشرفت سایر اعضاء باید بخاطر داشته باشیم که همین اتفاق در مورد ما هم در حال رخ دادن است.
با ارتقای آگاهی ما از خودمان مسائل بیشتری را پیدا می‌کنیم که باید بر روی‌شان کار کنیم.
خوب میرسیم به جمله طلائی و مهمی در کتاب پاک زیستن: “ما خود را با تغییرات‌مان تنظیم می‌کنیم و با تنظیم کردن خود، تعادل ما بهم می‌خورد که باعث تغییر بیشتر ما می‌شود”
نباید خودمان را زیاد جدی بگیریم، هیچ چیز مضحکی درباره ما وجود ندارد.
بهتر است به خاطر داشته باشیم با رها کردن احساساتی نظیر، نگرانی ، خشم ، شرم و سردرگمی، احساس راحتی و آرامش به ما دست خواهد داد.
بازگشت حس شوخ طبعی نشانه خوبی است. البته این حس گاهی در ما وجود دارد و گاهی خیر .اگر حس شوخ طبعی را بطورر دائم از دست بدهیم نیاز جدی در تجدید نظر درباره دیدگاه مان داریم. این حضور طنز، سرخوشی و نشاط، چیزی است که به آن نیاز داریم و راهی است برای اینکه بدانیم در جایگاه درستی قرار گرفته‌ایم.
و در آخر ما کمتر با رنج و عذاب دیگران سرگرم می‌شویم و بیشتر قادر خواهیم بود تا طرف روشن قضایای بد را ببینیم.
نوشته: محمد ش/ برگرفته از کتاب پاک زیستن ص 264 بخش تسلیم/ انجمن معتادان گمنام