ما سعی میکنیم خود را با دیگران مقایسه نکنیم/۷ خرداد
فروتنی نتیجه صداقت داشتن با خود است. (کتاب پایه NA)
متواضع شدن بدین معناست که ما دیدگاه واقع‌بینانه‌‌ای نسبت به خود و جایگاه‌مان در جهان پیدا کنیم. یعنی به مرحله‌ای از آگاهی برسیم که بر اساس پذیرش همه جنبه‌های خودمان بنا شده است. فروتنی در بهبودی برای ما حالتی معنوی است که باعث شده در جایگاه خود قرار بگیریم، با کسی جنگ نداشته باشیم، خود را به عنوان یک انسان که هم نقاط ضعف و هم نقاط قوت دارد بپذیریم.
ما سعی میکنیم خود را با دیگران مقایسه نکنیم و نقش خود را در مسائل ببینیم و از جایگاه خود در اجتماع آگاه باشیم. برنامه بهبودی به ما آموخت دیگر از گذشته خود فرار نکنیم و نسبت به دیگران مهربان باشیم.
ما دیگر به تنهایی به مقابله با بیماری اعتیاد نمی‌رویم.
در مورد فروتنی به چهار نکته توجه میکنیم:
1- اول نقش خود را بهبودی درک میکنیم.
2- نکات مثبت و نیرومند خود را می‌شناسیم.
۳- از محدودیت‌ها و کم و کاستی‌ها و انسان بودن خود آگاه هستیم.
۴- به نیروی برتر خود ایمان داریم و هر وقت لازم باشد از او کمک می‌گیریم.
فروتنی یک شبه در ما بوجود نمی‌آید، از زمانی که به انجمن وارد می‌شویم، راهنما می‌گیریم و اولین رهنمودهای او را که شاید برخلاف میل باطنی ما باشد قبول میکنیم، فرآیند فروتنی در ما شکل می‌گیرد.
↔ ↔ ↔
همان طور که درک میکنیم
زندگی خود را بررسی کردیم و به اینکه واقعاً چه کسی هستیم، پی بردیم. فروتنی واقعی به معنای این است که خود را بپذیریم و بدین منظور صادقانه تلاش کنیم. (کتاب پایه NA)
در دوران مصرف، نیازهای بیماری ما شخصیت ما را تعیین می‌کرد. ممکن بود برای به دست آوردن “مواد مخدر” به هر کس یا چیزی که لازم بود تبدیل شویم. ماشین‌های بقا بودیم، به طوری که با همه شرایط دوران مصرف به راحتی سازگار می‌شدیم.
وقتی بهبودی خود را آغاز کردیم، قدم در زندگی جدید و متفاوتی نهادیم. بسیاری از ما درباره اینکه چه رفتاری برای ما در چه شرایطی مناسب است، عقیده‌ای نداشتیم. برخی از ما طرز صحبت کردن با مردم، لباس پوشیدن یا رفتار کردن در مکان‌های عمومی را نمی‌دانستیم. نمی‌توانستیم خود باشیم، زیرا دیگر خود را نمی‌شناختیم.
قدم‌های دوازده‌گانه روش ساده‌ای را برای شناخت واقعی خویشتن ارائه می‌دهد. از ویژگی‌های مثبت و نواقص خود، از چیزهایی که درباره خود دوست داریم و چیزهایی که از آنها خیلی رضایت نداریم، پرده برمی‌داریم. از طریق نیروی التیام‌بخش قدم‌های دوازده‌گانه به تدریج پی می‌بریم افرادی هستیم که توسط نیروی برتری که درک میکنیم برای اینکه خودمان باشیم، خلق شده‌ایم. التیام واقعی وقتی شروع می‌شود که درک کنیم اگر نیروی برتر، ما را بدین گونه خلق کرده، پس اشکالی ندارد کسی باشیم که واقعاً هستیم.
فقط برای امروز: از طریق کارکرد قدم‌ها می‌توانم آزادی خود بودن را تجربه کنم، یعنی فردی باشم که نیروی برترم خواسته است.