نمی‌توانیم از آن‌چه که هستیم فرار کنیم

نمی‌توانیم از آن‌چه که هستیم فرار کنیم/۲۶ دی

وقتی که دوازده قدم را مطالعه کردیم، بسیاری از ما با تعجب فریاد زدند: “این چه دستور‌العملی است، من نمیتوانم آن را انجام بدهم.” مایوس نشوید. هیچ یک از ما نتوانسته این اصول را بدون عیب و نقص رعایت کند. ما از مقدسین نیستیم. نکته این است که ما تمایل به رُشد در مسیر معنوی داریم. اصولی که مطرح کرده‌ایم راهنمای ما برای پیشرفت هستند. ما ادعای پیشرفت معنوی داریم نه کمال معنوی.

(کتاب الکلی‌های گمنام، چگونگی عملکرد، صفحه ۶۰)


روز از نو روزی از نو

برخی گمان می‌کنند با تغییر محل سکونت، آدم‌های تازه دور خود جمع کردن، تغییر شغل یا مسافرت می‌توانند از شرّ مشکلات‌شان خلاص شوند.

فراموش می‌کنند که هر جا بروند خودشان را همراه میبرند.

نمی‌توانیم از آن‌چه که هستیم فرار کنیم.

اگر در شیکاگو افسرده باشیم، در لوس آنجلس هم احساس افسردگی خواهیم کرد. با تغییر صحنه ممکن است مدتی اوضاع بهتر بنماید، با این حال رفته رفته همان رفتارهای پیشین را در پیش خواهیم گرفت، همان کمبودها، همان روحیه، همان احساس‌ها باز به سراغمان خواهد آمد.

این امر در عشق هم صادق است.

به زعم خودمان انتخابمان نادرست بوده است، بنابراین توقف می کنیم و با کس دیگری همسفر می شویم.

روز از نو روزی از نو!

باز هم چندی احساس خوشبختی می‌کنیم و با کسی دیگر همسفر می شویم. دیری نمی‌گذرد که در می‌یابیم هنوز اندر خم همان کوچه اولیم، مضطرب، ناخوشبخت و زیاده خواه.

دگرگونی‌ها را باید در درون محقق کنیم نه در بیرون.

همین است و بس!

میتوان انتخاب کرد، اما نمیتوان از رنج حاصل از انتخاب در امان ماند.

(از کتاب «زاده برای عشق» اثر لئو بوسکالیا)


تغییر شخصیت

اغلب درباره .A.A گفته می‌شود که ما فقط به مسئله الکلیسم می‌پردازیم. این تعبیر درست نیست. ما برای زنده ماندن ناچاریم بر مشروب‌خواری خود غلبه کنیم. اما هر کس که به‌واسطه داشتن ارتباط مستقیم با شخصیت الکلی‌ها آشنا باشد می‌داند که یک الکلی واقعی بدون آن که دستخوش تحول ژرف شخصیتی شود هرگز قادر به ترک دائم مشروبخواری نخواهد بود.

گمان ما بر این بود که این شرایط و مسائل زندگی است که ما را به مشروب‌خواری سوق می‌دهد. زمانی که تلاش‌مان برای بهبود شرایط و کسب رضایت کامل در زندگی با شکست مواجه شد، مشروبخواری ما نیز از کنترل‌مان خارج شد و الکلی شدیم. هرگز به ذهن‌مان هم خطور نکرد که برای مواجهه با مسائل زندگی – حال هر چه که باشند – لازم است خودمان را تغییر دهیم.

(کتاب از دیدگاه بیل، ص۸)