امروز خودت باش/۱۷ شهریور

کوری عاطفی بدترین نوع کوری‌ست. ما می‌گوییم «عشق کور است» اما باید اعتراف کنیم که «نفرت، ترس و خشم» نیز به همان اندازه کور هستند. احساسات و هیجانات شدید، بینش ما را کدر می‌کند و در اولین ماه هوشیاری پس از ترک مواد مخدر، احساسات ما به شکل دیوانه‌واری از کنترل خارج می‌شوند. ما باید این موضوع را بپذیریم و از برنامه بهبودی، مرکز ترک اعتیاد، مشاور، راهنما و جلسات بهبودی خود مانند «سگ راهنما»(برای نابینایان) استفاده کنیم.

سرچشمه معنوی‌ من کمک می‌کند تا درک کنم احساسات من اکنون شدیدتر از حد معمول است. ممکن است اکنون نتوانم زندگی را آن طور که پس از دوران بهبودی شفاف و روشن خواهد شد، ببینم.

(کتاب ساعت به ساعت Hour To Hour)

پذیرفتن خلاء

پوچی و پُری هر دو در زندگی وجود دارند. من امروز هر دو حالت را خواهم پذیرفت. من پوچی را خلائی روحانی می‌بینم که در حقیقت به نوع کاملاً متفاوتی لبریز است. حفره‌ای در قالب خدا. وقتی به خود اجازه دهم تا به جای فرار از  پوچی درونی‌ام، آن را درک کنم،  ناسازگاری و دوگانگی اتفاق می‌افتد. ناشناخته، شناخته می‌شود.  مسائل ترسناک، قابل تحمل و تهی پُر می‌شود. خلائی که درونم احساس می‌کنم به راستی بیابان معنوی رام نشده‌ای ا‌ست که وقتی وارد آن می‌شوم درختان عقیم، گل و میوه می‌دهند. زنده و جنبنده است. باعث آرامش و پایداری من می‌شود و طنین آن را در درون خود حس میکنم.

 (Tian Dayton PhD)

اگرچه ما باید در خدمت همدردان الکلی و معتاد باشیم، گرچه ما می‌خواهیم در زمان کمک خواستن به بهبودی آنها کمک کنیم، گرچه ما باید آنچه را که به ما ارزانی شده است باز گردانیم، اما ما نمی‌توانیم آنچه که معتادان باید برای خودشان انجام دهند را برای آنها انجام دهیم.

من حامل پیام هستم، فرد الکلی را حمل نمی‌کنم؛ هر چند، اگر لازم شد، الکلی را به پیام می‌رسانم.

امروز خودت باش. برای این نقش عالی هستی.

(Walk Softly and Carry a Big Book کتاب)

ترجمه الیزا .  ت


اگر شدت بیماری شما به همان حدی است كه ما از آن رنج می‌بردیم به اعتقاد ما راه حل وسطی برایتان وجود ندارد! ما به جایی رسیده بودیم كه 

1- زندگی برایمان طاقت فرسا شده بود.  

2- از دست هیچ كس هم كاری ساخته نبود. 

ما دو راه بیشتر نداشتیم، یا باید آگاهی از آن وضع غیرقابل تحمل را از مغز خود بیرون می‌راندیم و راهی ِ عاقبت ِ دردناك ِ خود می‌شدیم و یا اینكه كمك ِ روحانی قبول می‌كردیم. 

(كتاب بزرگ الکلی‌های گمنام)