آنهایی که می‌خواهند، آنهایی که نیاز دارند /۱۶ آبان

در نخستین روزهای هوشیاری، بسیاری از افرادِ در حال بهبودی با هم‌پیاله الکلی‌‌ای مواجه می‌شوند که برای آنها هم حضور در برنامه‌ی ترک اعتیاد «واجب» است. این افراد در حال بهبودی در چنین مواقعی سعی می‌کنند به دوستان خود کمک کنند، اما وقتی می‌بینند دوستان‌شان کمک آنها را، گاهی حتی بی‌رحمانه، پس می‌زنند، متعجب و دلسرد می‌شوند.

ما در واقع فقط می‌توانیم به آنهایی کمک کنیم که خودشان خواهان بهبودی هستند، نه آنهایی که ما فکر می‌کنیم به بهبودی نیاز دارند. البته که بعضی شیوه‌های مداخله می‌تواند کارساز باشد، اما ما هنوز در کمک به آنهایی که خواهان بهبودی نیستند، تا حد زیادی درمانده‌ایم.

ما افسوس می‌خوریم که واقعاً جوابی برای میلیون‌ها نفری که اعتیاد به الکل دارد نابودشان می‌کند و خودشان به مشکل‌شان واقف نیستند، نداریم. این امید را هم نمی‌توانیم بدهیم که هر گونه تلاشی برای بهبودی الکلی‌ها در آینده، بدون همکاری خودِ الکلی به ثمر خواهد نشست.

خواستن، یعنی تصمیم و اراده فردی تقریباً برای هر گونه تغییری ضروری است. ما در بسیاری از جوانب زندگی‌مان آزادیِ انتخاب داریم و الکلی‌ها باید در نهایت برای رسیدن به بهبودی، آن را انتخاب و حفظ کنند. البته که من دوست دارم ترک اعتیاد و بهبودی دیگران را ببینم، اما باید این حقیقت را بپذیرم که میل و انتخاب آنها هم لازم است. من همین امروز این را به خاطر خواهم سپرد تا اگر فرصتی پیش آمد، این پیام را به دیگری هم برسانم.

↔

مطالب فوق بدان معنا نیست که الکلی‌ها وقتی مشروب نمی‌خورند همگی صادق و درست کارند، البته که این طور نیست. بعضی از آنها ممکن است خود را به شما تحمیل کنند و از حُسن نیّت شما سوءاستفاده کنند.

(کتاب الکلی‌های گمنام، ص۱۴۱، خطاب به کارفرمایان)

نقل قول از کتاب ساعت به ساعت

در حال حاضر احتمالاً لحظه‌ای نیست که بدون فکرِ مصرف بگذرد. ترسناک است، اما بدانید که این حس کم‌کم از بین می‌رود. تنها زمان است که این دائم فکر کردن به مصرف یا نوشیدن را از بین می‌برد، اما این نیز بگذرد.

هر بار که با خودم فکر می‌کنم نشئه شدن چقدر کِیف می‌دهد، درد توی تن و ترس توی دلِ همین چند وقت پیشم را به یادم بیاور.

ترجمه: آزاده اتحاد