مثبت‌اندیشی/۲ آذر
تمام قدم‌های برنامه اِی‌اِی ما را هوشیار و هر طور شده، رو پا نگه می‌دارد. اما قدم یازده بزرگ‌مان می‌کند…
(ترجمه از کتاب Language of the Heart)
یک الکلی هوشیار راحت می‌تواند نگاه مثبتی به زندگی داشته باشد. مثبت‌اندیشی نتیجه طبیعی تسلط تدریجی شخص در مدیریت تمام موقعیت‌هاست؛ اینکه بدانیم همیشه بهترین عملکرد را در هر شرایطی خواهیم داشت. در ادامه هوشیاری جسمانی‌ام، با شرایط جدیدم کنار آمدم و برایم روشن شد که دست به چه کارهایی باید بزنم. اهمیت و ضرورت هوشیاری فیزیکی به کنار، من می‌توانم با ایجاد میلی روز افزون به سرسپردگی به هدایت و راهنمایی نیرویی برتر، استعدادهای بیشتری را در خودم شکوفا کنم. توانایی انجام این کار منوط به یادگیری و تمرین اصول برنامه ای‌ای است. هوشیاری جسمانی و معنوی در کنار هم زمینه را برای یک زندگی مثبت‌تر آماده و فراهم می‌کند.
جستجوی ابدی
«این وکیل برای کنترل مشروب‌خواری‌اش روانشناس، بیوفیدبک، تمرین‌های تمدد اعصاب و یک سری تکنیک دیگر را امتحان کرد. او در نهایت در برنامه‌ی دوازده قدمی به راه‌حلی منحصربه‌فرد رسید.»
حالا سال‌ها گذشته و با اینکه الکل دیگر جزئی از زندگی‌ام نیست و نیاز به مصرفش را در خودم احساس نمی‌کنم، شاید هنوز برایم پیش بیاید که به طعم یک مشروب خوب و حال و هوایش فکر کنم، حواس جمع، از نوک سر تا شست پایم مور مور شود. راهنمایم به‌ام گفته بود چنین فکرهایی زنگ خطر است، یعنی چیزی درست نیست، یعنی از مرز هوشیاری خارج شده‌ام. باید دوباره برگشت به مرحله مقدماتی ای‌ای و دید که چه چیز نیاز به تغییر دارد. آن رابطه ویژه با الکل همیشه سر جایش خواهد بود و هر لحظه امکان دارد که دوباره من را تحریک کند. من با حضور فعال در انجمن ای‌ای می‌توانم جلو خودم را بگیرم.
(ترجمه از کتاب الکلی‌های گمنام، ٰTHE PERPETUAL QUEST، ص۳۹۶-۳۹۷)
“آری، روزگاری ما اعضای AA، باری بر دوش همه کس بودیم. ما “دستِ بگیر” داشتیم. حال که هوشیار هستیم و به فضل و رحمت خداوند تبدیل به شهروندانِ مسئولیت‌پذیرِ دنیا شده‌ایم، چرا نبایست که کاملاً در جهت عکسِ آن دوران بچرخیم و شاکرانه “دستِ بده” و بخشاینده داشته باشیم! آری، وقتِ آن است که تا دیرتر نشده، دست به کار شویم!”
بیل دابلیو (نشریه رسمی الکلی‌های گمنام: AA Grapevine)