در سکون، قدرت است/۱۷ خرداد
سکون یعنی آرامش
معجزهها و جادوی زندگی ما نه آن زمان که سراسیمه و آشفتهایم، که وقتی ساکت، آرام، خونسرد و خوشبینایم، اتفاق میافتد. هر یک از ما چیزها و جاهای مورد علاقهای داریم که کمکمان میکند آرام و ساکت باشیم. چه چیز ذهن ما را آرام میکند؟ قدم زدن در پارک، جایی بخصوص در شهر، اتاقی ساکت و بی سر و صدا؟ یک روبدوشامبر نرم؟ یک صخره، عکس یا شمعی روشن؟
میان جاها و چیزهای مورد علاقهتان جستجو کنید تا آن نقطه آرام وجودتان را بیابید. قدرت در سکون را پیدا کنید. قدرتی است که همچون طلوع خورشید یا ستارههای شب آرام آرام از راه میرسد.
هر روز در پی سکون باشید، تا آن نقطه مقدس را پیدا کنید. بگذارید ذهن و روحتان در آرامش باشد. سعی نکنید به جادو و معجزه چنگ بیندازید. وقتی در آن نقطه ساکت وجودتان آرام میگیرید، شادی، معجزه و جادویی که در پیاش هستید، شما را پیدا میکند.
(از کتاب Journey to the Heart)
خود واقعی ما
یکشبه و ناگهان اتفاق نمیافتد… شما تبدیل میشوید. زمان میبرد.
(مارجری ویلیامز، نویسنده امریکایی انگلیسی)
بیداری معنوی ما تا حدی فرایندی به سوی واقعی شدن است. ما از بند مهارهای بیرونی تصویر و عقاید دیگران رها میشویم و به سمت مهارهای درونی صداقت، گوش سپردن به صدای درونی و ایجاد روابط واقعی حرکت میکنیم. از شرّ بازیهایی که شیوه زندگی سابق ما را حفظ میکرد، از «نرینگی» یا «قهرمانی» یا «منِ قربانی» خلاص میشویم.
به جای آن ظاهر دروغین قدیمی، ما کمکم با خود واقعی ما رابطه برقرار میکنیم. از احساسات، نیاز به آرامش، تخطی از و تعدی به ارزشهایمان، آگاهتر میشویم. گاهی تغییر در یک لحظه بصیرت یا بیداری ناگهانی اتفاق میافتد، اما بیشتر آهسته آهسته بر ما ظاهر میشود. با تمرین قدمهای ۱۲ گانه در برنامه بهبودی، چنان که با صدای درونیمان صادق میشویم، چنان که به ارتباط آگاهانه با قدرت برترمان بازمیگردیم، چنان که به دوستانمان نزدیکتر میشویم، خود واقعیمان پیدا میشود.
هر چه بزرگتر میشوم، میبینم که همیشه واقعی بودهام. فقط داشتم از بیرون خودم را تماشا میکردم.
(از کتاب Touchstones)
خود واقعی ما چیست؟
احتمالاً شنیدهاید که میگویند: «به حرف دلت گوش کن!» این توصیه بهویژه در تصمیمات دشوار مفید است. خود واقعی ما، ورای رفتارها، باورها و فرهنگ، در عمق وجودمان قرار دارد. این واقعیت درونی در زیر نشانهها و انتظارات دیگران پنهان شده و با برچسبهایی مانند ”باهوش” یا “تنبل” رنگآمیزی میشود. ممکن است خود واقعیمان با شخصیت فعلیمان تفاوت داشته باشد، زیرا برای کسب تأیید دیگران و اجتناب از نکوهش، از ارزشها و گرایشهای ذاتیمان دور شدهایم.
اگر تمام برچسبها، ویژگیهای رفتاری، اجتماعی، فرهنگی، و نقابها را کنار بزنید، با خود واقعیتان مواجه میشوید. برای رسیدن به خود واقعی، باید کاستیها و نواقص خود را بپذیرید و بپذیرید که هیچکس بدون نقص نیست. برای موفقیت، باید با کاستیها و نقصهای اخلاقی خود به صلح برسید.
در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید