راه نجات وجود دارد/۲۶ تیر

وقتی کسانی که مشکل مشروب‌خوری‌شان حل شده بود پیشنهاد کمک کردند، ما پذیرفتیم، زیرا کار دیگری برایمان نمانده بود، مگر قدم گذاردن در راه معنوی ساده‌ای که آنها پیش پایمان گذاردند. ما اکنون مقداری از بهشت را یافته‌ایم و به طرف بُعد چهارم زندگی پرتاب شده‌ایم، بُعدی که در خواب هم آن را ندیده بودیم. (کتاب الکلی های گمنام، ص۵۴)

نقل قول از کتاب ساعت به ساعت

ما دو انتخاب بزرگ در زندگی انجام می‌دهیم؛ اولی تصمیم ما برای پاک و هشیار شدن و دیگری انتخاب ما در پاک و هشیار ماندن است. خداوندا، بدان گونه که ترا درک میکنم، به‌من کمک کن تا از اولین مصرف، قرص، مشروب و اولین دود در این ساعت دوری کنم. 

من به خانه رسیده‌ام

امروز من مالک واقعیت بهبودی خودم هستم. اگر قرار است متمرکز و نیرومند مابین خودم و زندگی‌ام قرار بگیرم، نیاز به کاشتن باغچه‌ای درون روح خودم خواهم داشت. باغچه‌ای که از یکدیگر تغذیه کنیم. بهشتی از زیبایی. صدای خودم را پیدا می‌کنم و آواز خود را می‌خوانم زیرا اگر آنرا نخوانم سروده نخواهد شد. این همه چیزهایی است که دارم، و همین کافیست. دیگر نیازی نیست چیزی را به کسی ثابت کنم. من به خانه رسیده‌ام – به خودم. واقعیت اینست که من همواره اینجا بوده‌ام، فقط فراموش می‌کردم به‌دنبال خویش بگردم. در عوض از چشم دیگران به دنبال خود می‌گشتم و در داستان‌های آنها گم شده بودم. امروز دیگر گم شده نیستم. میدانم که باید خود را در درون خودم جستجو کنم و هیچکس جز خودم مرا به آنجا هدایت نمی کند.

ای زندگی! از تو سپاسگزارم که اجازه دیدن اینها را بمن دادی.

(Tian Dayton PhD)

صداقت، صداقت است

ما سابقاً فکر می‌کردیم ریاکاری، عدم صداقت با دیگران، تا زمانی که به آنها «آسیب» نرساند، ایرادی ندارد. اما حقیقت این است که ما نمی‌دانیم چه چیزی به دیگران آسیب می‌رساند. صادق نبودن با دیگران آنها را از اطلاعاتی که برای پیش بردن و مدیریت زندگی خود نیاز دارند، محروم می‌کند.

صداقت، صداقت است. [خدایا] بگذار بفهمم که حتی ریاکاری‌های «جزئی» هم به خودمان و هم دیگران آسیب می‌رساند.

مهرپذیری از دیگران

وقتی حالم خوب نیست، هر گونه توجه اضافی از دیگران را با تمام وجود می‌بلعم. حتی اگر در آن لحظه به‌اش احتیاج نداشته باشم، آن را با تمام وجودم جذب و برای زمانی که نیازم شود، ذخیره می‌کنم. می‌گذارم توجه، حالم را خوب کند. می‌گذارم اعتماد و مهر به آدم‌ها را به من برگرداند. از کارهای کوچکی که آدم‌ها دوست دارند برایم انجام دهند، لذت می‌برم، حتی اگر کمی زیاده‌روی کنند و نگران احوال من باشند. اگر به آن پا بدهم، احساس خوبی به‌ام می‌دهد. به‌ام انرژی می‌دهد که دوباره حالم خوب شود.

احساس قدردانی برای آنچه بر سر راهم قرار می‌گیرد، قدرتِ شفابخشِ خاص خودش را دارد.

(دکتر تیان دیتون)