زمانی که بتوانیم امید را از آرزو و توقع تمیز دهیم، دیگر از احساس این که همیشه دامی بر سر راهمان گسترده شده است، دست بر می‌داریم. بیشتر و بیشتر به جای ترس، امید ما را به حرکت در می‌آورد. احساس سپاسگزاری ما رشد می‌کند و از تسکین به خاطر این که دیگر مجبور به مصرف نیستیم، تبدیل میشود به قدردانی عمیق و ناب برای زندگی‌ای که داریم و خواهیم داشت. اگر سپاسگزاری را به عمل در آوریم، زندگی را به گونه‌ای متفاوت خواهیم دید.
(کتاب پاک زیستن، انجمن NA)
ترسیدن از احساسات خود —قدم چهارم
«شاید بترسیم در تماس بودن با احساسات خود، موجب واکنش‌های پی درپی و شدید حاکی از درد و وحشت شود.» (کتاب پایه NA)
یک شکایت رایج درباره قدم چهارم این است که این قدم ما را به طور دردناکی از نواقص شخصیتی خود آگاه میسازد. شاید وسوسه شویم که درباره برنامه بهبودی خود دچار تردید شویم. از طریق تسلیم و پذیرش، میتوانیم قابلیت‌های لازم برای کارکرد مداوم قدم‌ها را به دست آوریم.
چیزی که بیشتر از همه ما برای ما عذاب‌آور است، آگاهی از نواقص نیست، بلکه خود نواقص است. وقتی مصرف می‌کردیم تنها چیزی که احساس می‌کردیم مواد مخدر بود؛ می‌توانستیم رنج ناشی از نواقص خود را نادیده بگیریم. اکنون که مواد مخدر از سر راه کنار رفته است، این درد را احساس می‌کنیم. امتناع از اقرار به منبع عذاب این درد را از ما دور نمی‌کند؛ انکار درد را حفظ می‌کند و آن را تقویت می‌کند. قدم‌های دوازده‌گانه به ما کمک می‌کند با رنج ناشی از نواقص خود از طریق مواجهه مستقیم با خود آنها مقابله کنیم.
اگر در اثر درد ناشی از نواقص خود آسیب ببینیم، میتوانیم کابوس اعتیاد را که اکنون از آن بیدار شده‌ایم، به یاد آوریم. میتوانیم امید رهایی را که قدم دوم به ما ارائه داده، به یاد آوریم. دوباره میتوانیم اراده و زندگی خود را از طریق قدم سوم به مراقبت خداوندی که درک می‌کنیم، بسپاریم.
نیروی برتر ما با ارائه کمک مورد نیاز برای کارکرد بقیه قدم‌های دوازده‌گانه از ما مراقبت می‌کند. مجبور نیستیم از احساسات خود بترسیم. فقط برای امروز، میتوانیم به بهبودی خود ادامه دهیم.
فقط برای امروز: از احساسات خود نمی‌ترسم. با کمک نیروی برتر خود به بهبودی خود ادامه می‌دهم.
(کتاب فقط برای امروز NA)
ارسال نظرات
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
نظرات