نیاز به تأیید دیگران/۱۹ اسفند
ما از الکلیسم شفا پیدا نکرده‌ایم. آنچه ما به دست آورده‌ایم، چیزی نیست جز مهلت روزانه‌ای برای زنده ماندن، آن‌هم مشروط بر حفظ شرایط معنوی‌مان.
(کتاب الکلی های گمنام، صفحه ۸۵)
یک شبه اتفاق نمی‌افتد
به نظر می‌رسد یک فانتزی متدوال میان تمام الکلی‌ها وجود دارد و آن این است که «اگر مشروب نخورم، همه چیز درست می‌شود.» اما حقیقت چیز دیگری است. من وقتی از تاریکی بیرون آمدم، آشفته‌بازاری را که زندگی‌ام بود، برای اولین بار دیدم. مشکل خانوادگی، کاری، مالی و حقوقی داشتم؛ درگیر یک سری دیدگاه‌های کهنه و متعصبانه بودم؛ یک سری ویژگی شخصیتی داشتم که ترجیح می‌دادم چشمانم را رویشان ببندم، چون وجودشان باعث می‌شد به سادگی خودم را متقاعد کنم که بیچاره و درست‌نشدنی‌ام و بنابراین دوباره به فرار پناه می‌بردم. کتاب بزرگ AA کمکم کرد تمام این مشکلات را حل کنم. اما این یک‌شبه و به طور قطع خودبه‌خود و بدون تلاش من اتفاق نیفتاد. نباید از رحمت و دعای خیر خدا که در تمام مشکلات خودش را نشان می‌دهد، غافل شوم.
تقویت عزت نفس
با اینکه عادت مشروب‌خوری سرکشانه و مخالف اصول اجتماعی است، بیشترِ ما دوست داریم دیگران نظر مثبتی درباره‌مان داشته باشند. اگر مراقب نباشیم، این نیاز به تأیید می‌تواند در هوشیاری، مستبدانه بر ما غلبه کند. نیاز شدید به تأیید ممکن است باعث شود در جلسات بهبودی بیشتر از زمانی که داریم، حرف بزنیم. از سوی دیگر، ترس از مخالفت (دیگران با ما) شاید باعث شود آن زمان که واقعاً چیزی برای گفتن داریم، از به اشتراک گذاشتنش امتناع کنیم. خارج از محیط انجمن هم همین است؛ نیاز شدید به تأیید گرفتن از دیگران ما را مضطرب و از خود نامطمئن می‌کند. به همین شکل، ترس زیاد از نظر مخالف یا انتقاد شنیدن هم ما را از کنشگری می‌ترساند.
در هوشیاری، ما می‌توانیم خودمان را از شرّ میل و نیاز نامعقول به تأیید دیگران خلاص کنیم. وقتی یاد می‌گیریم خودمان را بیشتر دوست داشته باشیم، دیگر به قوت قلب و تشویق و تمجید دیگران نیازی نداریم. شاید این را هم درباره خودمان متوجه شویم که داشتیم یک سری کارها را صرفاً به این خاطر که تأیید کسی را می‌خواستیم، بر خلاف میل‌مان انجام می‌دادیم. این اشتباه ماست، نه آنها و ما وقتی می‌فهمیم که نیازی به این کارها نداریم، باید جلوشان را بگیریم.
امروز من خودم را همان‌گونه که هستم، می‌پذیرم. و به دیگران تأییدی را که خودم خواهانش هستم، می‌دهم. دیگر سعی نمی‌کنم تأیید دیگران را با راضی نگه داشتن مردم یا محبوب قلب‌ها بودن به دست بیاورم.
(از کتاب Walk In Dry Places)/ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد