گاهی برای برخاستن باید زانو زد/۷ آذر
ما بر این تأکید داریم که تجربه نشان می‌دهد هر الکلی که با صداقت به مشکلات خود رسیدگی کند می‌تواند اعتیادش را ترک کند، در صورتی که ذهنش را به تمام مفاهیم معنوی نبندد. و تنها در صورت کم‌طاقتی یا انکار ستیزگرانه شکست می‌خورد.
(ترجمه ار کتاب AA Big Book, page 568, 4th edition)
نقل قول از کتاب ساعت به ساعت
رهایی ما در گرو درک توهم سه‌گانه این بیماری است؛ «ذهن» که می‌گوید از پسش برمی‌آیم، «میل» که می‌گوید احساس خوبی به‌ام می‌دهد و «تن» که می‌گوید به آن نیاز دارم. اینها توهم‌هایی است که ما به زودی از آنها رها خواهیم شد.
من باید توهم‌هایم را نسبت به «خوب بودن» مواد شیمیایی روان‌گردان برای خودم و هر الکلی یا معتادی رها کنم.
باور درونی
من به این دنیا باور دارم؛ اینجا جایی است که من در آن متولد شده‌ام. نسیم و چمنزار، آسمان و دریا را دوست دارم. من همچون یک عاشق با طبیعت رابطه‌ای صمیمی دارم. طبیعت به من احساس امنیت می‌دهد و من از آن تغذیه می‌کنم. من مردم را باور دارم؛ ما متعلق به یک گونه‌ایم. من می‌دانم که ما به رغم تفاوت‌های ظاهری همه خواستار و نیازمند یک چیز هستیم. من باور دارم که حقیقت و نیکی پیروز خواهد شد. من بیشتر از حد تصورم شفا دیدم و شفا را تجربه کردم.
من با دستاوردهای کوچک خوشحالم. در سکوت معنای عمیقی می‌بینم، و قدرتی هست که تکانم می‌دهد که قابل توضیح نیست، اما از درون و بیرون آن را احساس می‌کنم. امروز حال من خوب است.
من به زندگی باور دارم.
♥ ♥ ♥
فرایند بهبودی شبیه جریان بی‌قرارِ دائماً در حال تغییر دریاست. همچون جزر و مد دریا، بالا و پایین می‌رود. این حقیقت زندگی است. هر گونه احساسی دارید که در اوج است، روزی سقوط خواهد کرد. به یاد داشته باش که این نیز بگذرد.
خدایا کمکم کن بفهمم که احساساتم مثل جزر و مد دریاست. هیچ‌چیز ابدی نیست. این نیز بگذرد.
عشق به خود در اعتیاد
من امروز می‌خواهم کاری ویژه برای خودم بکنم. نمی‌شود فقط به دیگران مهر بورزم و از خودم غافل بمانم. من باید همان‌‌طور با خودم رفتار کنم که با دیگران رفتار می‌کنم. اگر با خودم با خساست رفتار کنم، جایی بالاخره با دیگران هم چنین خواهم بود. اگر به خود سخت بگیرم، به دیگران هم سخت خواهم گرفت. من تنها کسی هستم که همیشه در تمام لحظات با خودم هستم و منم که می‌دانم چه چیز حالم را خوب می‌کند و گرم نگهم می‌دارد. منم که می‌دانم چه چیز از درون استوار و پایدار نگهم می‌دارد. امروز، من خودم را تشویق، پشتیبانی و تحسین می‌کنم. هر زمان که کاری برای خوشایندِ خودم می‌کنم، «از خودم تشکر خواهم کرد». هر بار کاری را خوب انجام دهم، به خودم «آفرین» خواهم گفت. من بهترین تشویق‌کننده خودم خواهم بود.
من خودم را تشویق و حمایت خواهم کرد.
دکتر تیان دیتون
در نهایت در فرآیند بهبودیِ هر کسی روزی می‌رسد که عقل دیگر به آن قد نمی‌دهد و ما با یک بن‌بست مواجه می‌شویم. در این مقطع یا شکست می‌خوریم یا عبور می‌کنیم. اگر قدم هفتم را انجام داده‌اید، یعنی از بن‌بست عبور کرده‌اید.
گاهی برای برخاستن باید زانو زد.
ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد