
صبوری با خودم/۱۸ آبان
اما مهمتر از هر چیز او اولین کسی بود که تا آن زمان با من روبرو شده بود و میدانست چه میگوید و سخنانش در مورد بیماری الکلیسم از تجربههایش سرچشمه می گرفت و او جواب تمام سوالات را داشت و واضح بود که آنها را از داخل کتابها پیدا نکرده بود. (کتاب الکلیهای گمنام، کابوس دکتر باب، ص۱۸۰)
نقل قول از کتاب ساعت به ساعت
برای ما آسانتر است اعتیادمان را تقصیر دیگران (مادر و پدر، همسر و دوستانمان) بیندازیم، تا که آینه را جلو خودمان بگیریم. ما هرگز نباید فراموش کنیم این ما بودیم که آن مشروب را نوشیدیم، آن کوکائین را استنشاق کردیم، آن سیگاری را پک زدیم و آن سرنگ را توی رگ. «آنها» نبودند.
هرگز مگذار فراموش کنم که من چون بیماری اعتیاد را دارم، یک عالم مواد شیمیایی روانگردان مصرف کردم! باقی دلایل، باعث نشدند.
همه مشکلاتی دارند، اما همه از بیماری اعتیاد رنج نمیبرند.
صبوری با خودم
امروز من با خودم صبر و حوصله خواهم داشت. وقتی آنطور که دلخواهم است، عمل نمیکنم، این را به بهانهای برای سرزنش خودم تبدیل نمیکنم. در عوض متوجه میشوم که سریعترین راه برای بیرون کشیدن خودم از درد و دلتنگی، درک خودم و مدارا با خودم است. نباید در چرخه شرم، رنجش و سرزنش خودم گیر بیفتم. وقتی یک بچه ناراحت است، من بچه را آرام میکنم، چرا که میدانم این حالش را بهتر میکند. من به خودم همین آرامشی را میدهم که به یک بچه ناراحت میدهم و میدانم این کمکم خواهد کرد که قدرت بخشیدن و گذشتن را داشته باشیم.
رهایی از زخمهای کهنه حس بسیار خوبی دارد. اگر از همین امروز خودم را به عشق و پذیرش وادارم، خواهم دید که درد از بین میرود و من حس بسیار بهتری نسبت به خودم پیدا خواهم کرد.
تغییر از درون
شما یک وظیفه ابدی دارید و آن هم این است که جهانتان را همزمان با تغییر بنیادینش، روی نظم نگه دارید. این جهان را روی نظم قرار دادن به این معنا نیست که تمام اطرافیانتان را «درست» کنید و حواستان دائم به کارهایشان باشد. بلکه به این معناست که به خودتان و کارهایتان برسید و در راستای بهبودی خودتان و کارهایتان حرکت و تلاش کنید. این «ایجاد نظم» را با کنترل جهان اطرافتان اشتباه نگیرید.
من سعی نمیکنم آنچه را آشکارا خارج از قلمرو من است، کنترل کنم. اجازه میدهم قدرت برترم به جهان اطرافم رسیدگی کند. من تغییر را از درون ایجاد میکنم.
(دکتر تیان دیتون)/ترجمه آزاده اتحاد