مبادا از خود راضی شویم/۲۷ مهر

به سادگی اتفاق می‌افتد که انجام اقدامات این برنامه‌ی معنوی را متوقف کرده و به آن‌چه به دست آورده‌ایم بسنده کنیم که در آن‌صورت مستقیماً به‌طرف گرفتاری رفته‌ایم. الکل دشمنی است آب زیر کاه. (کتاب الکلی‌های گمنام، ص۸۵)

وقتی درد دارم، بودن در کنار دوستانی که در برنامه‌ی‌ بهبودی پیدا کرده‌ام، آسان است. ما رهایی از آن درد را از راهکارهایی که در‌ دوازده قدم اِی‌اِی وجود دارد، یاد می‌گیریم. اما وقتی حالم خوب است و همه‌چیز دارد خوب پیش می‌رود، ممکن است از خودم راضی شوم. ساده بگویم، تنبل می‌شوم و به جای آنکه به دنبال راه‌حل باشم، به خود مشکل می‌پردازم. اینجا باید دست به کار شوم و از خودم بپرسم که کجا هستم و دارم به کجا می‌روم؟ یک تراز روزانه از کارهایم به من می‌گوید که برای بازیابی تعادل معنوی چه چیز را باید تغییر دهم. پذیرش آنچه در خود می‌یابم، در برابر خدا و در برابر انسان دیگری، مرا صادق و متواضع نگه می‌دارد.

اندیشه‌ امروز

تأثیر و کارآمدی اِی‌اِی از بین می‌رود اگر من سهم خودم را ادا نکنم. اشکال کارم کجاست؟ آیا چیزهایی وجود دارد که من نادیده می‌گیرم؟ آیا خودآگاهی یا ترس دارد جلویم را می‌گیرد؟ خودآگاهی یک جور غرور است. ترس از این است که شاید اتفاقی برایمان بیفتد. آنچه اتفاق می‌افتد، خیلی مهم نیست. تأثیری که شما بر دیگران می‌گذارید چندان ربطی به کاری که می‌کنید، ندارد، نه به اندازه‌ خلوص و صداقت هدف شما. آیا نگرانی بابت فکر دیگران درباره‌ی خودم است که دارد جلویم را می‌گیرد؟

↔         ↔

نقل قول از کتاب Hour To Hour

صبور باش و بگذار معجزه در زندگی‌ات اتفاق بیفتد. پیش از آنکه معجزه اتفاق بیفتد، ناامید نشو. آن‌قدر صبوری کن تا ببینی معجزه هر روز در زندگی تو اتفاق می‌افتد. در حال حاضر تو قهرمان هوشیاری هستی و ما تو را همچون یک معجزه می‌بینیم. به زودی خودت هم این معجزه را خواهی دید.

من در حد توانم تلاش می‌کنم. خدایا، آن‌گونه که تو را درک می‌کنم، باقی را به تو می‌سپارم.

تمام زندگی همین لحظه است

من در لحظه زندگی می‌کنم و بابت زنده بودنم در این جهان پویا و زنده شکرگزارم. در لحظه زندگی کردن باعث می‌شود چیزهای بی‌ارزش از زندگی رخت ببندد و چیزهای مهم و واقعاً معنادار پررنگ جلوه کند. من اینجا هستم تا زندگی کنم و زندگی را شکر بگویم، که رشد کنم، و قلب و روحم را با آدم‌های اطرافم قسمت کنم. هر یک روز که از دست می‌دهم، دیگر هرگز برنمی‌گردد. اگر اجازه بدهم زیبایی زندگی در درونم نطفه بکارد، باغچه فردایم بارور خواهد شد. همین امروز، تمام دارایی من است. تمام زندگی همین لحظه است، اتم‌های در هم‌آمیخته‌ای که جهان اطرافم را تشکیل می‌دهد. اگر در لحظه باشم، تمام زندگی در دستان من است. من بخشی از جهانی زنده‌ام. 

(دکتر تیان دیتون)/ترجمه: آزاده اتحاد