لذت از زندگی/۳۰ مهر
هُنرِ زندگی به این نیست که چشم انتظار و وابسته به نوعِ خاصی از شادی باشیم. بلکه به این است که اجازه دهیم “شادی” به اَشکالِ جدیدی تغییر شکل دهد بدون آنکه از این تغییر شکل احساسِ یاس و ناراحتی کنیم. باید اجازه دهیم “شادی” مثلِ یک کودک رشد کند و تغییر کند. (مایکل دِ مونتائن)
خانواده‌ی یک الکلی آرزو دارد که خوشبختی و امنیت به خانواده برگردد. آنها زمانی را که پدر، مردی رمانتیک، با فکر و موفق بود را به یاد دارند. و زندگی امروز را بر مبنای آن سال‌های خوش ارزیابی می‌کنند. لذا در صورت مواجهه با کمبودها، خانواده ممکن است ناخُشنودی کنند. (کتاب الکلی‌های گمنام، ص۱۲۳)
در آغاز، باقی ماندن در مسیر بهبودی مشکل بود. چون راه بسیار باریک بود. هر روز با فشار اعتیاد و اجبار به مصرف الکل و مواد مخدر در جدال بودم. تنها راه و روشی که اجازه می‌داد هوشیار بمانم رفتن به جلسات AA یا NA و گفتگوی تلفنی با راهنما و مطالعه‌ی کتاب بزرگ الکلی‌های گمنام و سایر نشریات بهبودی بود.
من مجبور بودم درباره‌ی همه کارهایی که کرده بودم فکر کنم تا مطمئن شوم که راه اشتباهی انتخاب نخواهم کرد. من هر روز سر کار می‌رفتم و شب‌ها در جلسه انجمن الکلی‌های گمنام شرکت می‌کردم. یواش یواش با قدم‌ها آشنا شدم. کم کم با نیروی برترم که من آن را خدا مینامم، آشنا شدم. اوایل دوره پاکی، بهبودی من با نظم و ترتیب همراه بود. من هر روز یک برنامه مشخص داشتم تا لیوان اول مشروب را ننوشم. من هوشیار شدم!
شادی واقعی را نمیتوان خرید. شادی خود را در خدمت، دوستی و نیروی برتر خود جستجو میکنم. درون خود را جستجو میکنم. شاد زیستن یکی از الطاف برنامه بهبودی است. احساس رضایتِ حاصله از کار سالم، روابط سالم، خدمتِ سالم و توجه به آنچه که امروز آموخته‌ام، من را خوشحال می‌کند.
لذت از زندگی تم اصلی قدم دوازدهم الکلی‌های گمنام است. (کتاب بزرگ، ص ۱۲۸)
حرکت به سوی معنویت
واژه «ورود» و عبارت «ورود به جهان روح» بسیار مهم است. بر عمل دلالت دارد، بر آغاز، دست به کاری زدن، پیش‌نیازی برای حفظ رشد روحانی، این «روح» بخش غیرمادی من است. موانع رشد روحانی من، خودمحوری و تمرکز مادی بر چیزهای این‌دنیایی است. معنویت یعنی سرسپردگی به امور روحانی و معنوی و نه این‌دنیایی؛ یعنی تسلیم به اراده و سرنوشتی که خدا برایم رقم می‌زند. و چیزهای معنوی یعنی عشق بی‌قید و شرط، شادی، صبر، مهربانی، خوبی، وفاداری، خویشتن‌داری و تواضع. هر زمان که اجازه می‌دهم خودخواهی، خیانت، نفرت و ترس به من ورود کند، دَرِ جهان روحانی را به خودم می‌بندم. در حفظ هوشیاری، حرکت به سوی معنویت تبدیل به فرایندی ابدی می‌شود. هدف من رشد معنوی است، با اذغان به اینکه هرگز به کمال معنوی نخواهم رسید.
نیایش امروز
دعا میکنم که گذرگاهی برای روح خدا باشم. دعا میکنم روح خدا در من و در زندگی دیگران حلول کند.