ترس از تغییر/۹ آبان

ما مرتباً باید مواظب خودخواهی، ناصادقی، رنجش، و ترس باشیم و وقتی سر بر می‌آورند، همان دَم از خدا می‌خواهیم که آنها را برطرف کند و مسئله را با یک نفر دیگر در میان می‌گذاریم. اگر زیانی به کسی زده باشیم، سربعاً جبران می‌کنیم و سپس افکار خود را قاطعانه بر روی کسی که بتوانیم به او کمک کنیم، متمرکز می‌کنیم.

(کتاب الکلی‌های گمنام، ص۸۴)

قبولِ در دمِ افکار یا اعمال غلط برای بیشتر انسان‌ها کار سختی است، اما برای الکلی‌‌های در حال بهبودی مثل من، به دلیل گرایش به خودخواهی، ترس و غرور، سخت است. آن آزادی‌ای که برنامه اِی‌اِی به من می‌دهد، زمانی آزادانه‌تر می‌شود که من با تراز گرفتن مداوم خودم مسئولیت اعمال غلطم را بپذیرم و به رسمیت بشناسم. آن زمان است که می‌توانم به درک عمیق‌تر و بهتری از مفهوم «فروتنی» برسم. تمایل به قبول کار غلطم روند رشدم را آسان‌تر می‌کند و کمکم می‌کند برای دیگران مفیدتر و فهمیده‌تر باشم.

نقل قول از کتاب ساعت به ساعت

ما وقتی حتی با نیت مثبت رفتار دیگران را کنترل می‌کنیم، معمولاً آخر با آنها دچار مشکل می‌شویم. از همین لحظه باید سعی کنیم بر امور خود تمرکز کنیم نه دیگران.

راه سازگاری با دیگران، مداراست. به من کمی بردباری ارزانی دار.

تغییر ترسناک است

امروز من می‌توانم با این ترس که خودم یا نزدیکانم را در صورت تغییر، دوست نخواهم داشت، زندگی کنم. تغییر ترسناک است و رشد و بهبودی در گرو تغییر است. برای ترسوی وجود من تغییر مثبت یا منفی فرقی نمی‌کند. اصلاً تغییر مثبت گاهی حتی ترسناک‌تر است. من می‌ترسم ندانم چطور با «تغییر مثبت»، بی آنکه آن را با بیماری‌ام آلوده کنم، رفتار کنم یا کنار بیایم. امروز دوباره به خودم یادآوری می‌کنم که لازم نیست کامل باشم. این مسیر آسان نیست، اما دستاوردهایش به قدری آشکار است که ایمان دارم روزگار سختم به سر خواهد آمد.

دکتر تیان دیتون/ترجمه: آزاده اتحاد