پذیرش، کلید مشکل گشاست/۲۰ مهر
پذیرش راه حل تمام مشکلات امروز من است. وقتی که آشفته و مضطرب هستم، به خاطر آن است که کسی، چیزی، جایی، مکانی یا مسئلهای در زندگی من، برایم قابل قبول نیست. و من آرامش نخواهم یافت مگر آنکه بپذیرم که آن کس، آن چیز، آن مکان و یا آن شرایط در این لحظه، دقیقاً همانطور است که باید باشد. هیچ چیز در آفرینشِ خداوند، مطلقاً هیچ چیز، اشتباهی و سهواً رخ نمیدهد.
تا اعتیاد به الکل خود را نپذیرفتم، نتوانستم هشیار شوم. من نمیتوانم شاد باشم مگر آنکه زندگی را به طور کامل بر اساس قواعد و شرائطِ آن بپذیرم.
بایستی بهجایِ تمرکزِ زیاد روی آنچه که لازم است در جهان تغییر کند، بیشتر روی آنچه که لازم است در من و نگرشِ من تغییر کند تمرکز کنم.
(کتاب الکلیهای گمنام، صفحه ۴۴۹، داستانهای شخصی)
لغزش بهخاطر هیچ و پوچ
در برخی شرایط ما به بهانهی اعصاب خراب، خشم، اضطراب، افسردگی یا حسادت و سایر حالات اینچنینی عمداً مست میکردیم و تصور داشتیم که دلایل بِجا و درستی داریم، اما باید بپذیریم که حتی در آن شرایط هم، هیچگونه دلیل موجهی برای مشروب خوردن وجود نداشت.
(کتاب الکلیهای گمنام، ص۳۷، ویرایش چهارم)
↔ ↔
اشیاء، آدمها و نفوسشان، رویدادها، موقعیتها، اندیشهها، احساسات، هوسها، جاه طلبیها، ترسها، و ماجراهای تکان دهنده….همه به سوی ما میآیند و وانمود میکنند که چقدر مهماند. اما پیش از آنکه بفهمی، همهشان رفتهاند و به همان هیچ و پوچی تبدیل شدهاند که از آن آمده بودند.
(اکهارت تول)
↔ ↔
نقل قول از کتاب Hour To Hour
گاهی عدهای میخواهند با شوق و تعصب ما کمک کنند و این میتواند آزاردهنده باشد. آنها به ما میگویند چه بکنیم، خیر ما را میدانند و کلاً واعظانه رفتار میکنند. ما تا آنجا که میتوانیم از این رفتار اینها چشمپوشی میکنیم.
پروردگارا به من کمکم کن این «واعظان» برنامه را تحمل کنم، چون ممکن است روزی خودم هم مثل آنها رفتار کنم!
بخشش
من خودم را به خاطر ناکاملی میبخشم. امروز دیگر خودم و دیگران را میبخشم. کمال آن افسانهای است که من در سر با خود حمل میکنم تا هم خودم را با خیالش از پا دربیاورم و هم دیگران را کم ببینم. کمال آن تصویر خیالی است که من خودم را بر اساس آن میسنجم و از پسِ آن احساس کم بودن میکنم، آن ترکهای است که خودم را با آن میزنم. امروز دیگر زیبایی و کمال را در همهچیز همانگونه که هست، میبینم. خودم و دیگران را میبخشم که مثل انتظاراتم نیستم و نیستند. ما همه افتان و خیزان زندگی را در حد توانمان پیش میبریم، گاهی بدتر از آنچه باید و گاهی بهتر. زین پس سعی میکنم دیگر وسواس کامل بودن را نداشته باشم.
من ناکاملی را میبخشم.
(دکتر تیان دیتون)
↔ ↔
یکی از معجزات بهبودی پذیرفتن خود با وجود همه ویژگیهای مثبت و منفی است. احترام به نفس با این پذیرش شروع میشود. علیرغم ترس از آسیبپذیری، باید برای رهایی از چهرههای مبدل تمایل داشته باشیم. باید از نقابها رها شویم و برای اعتماد به خود آزاد باشیم.
(کتاب پاك زيستن، انجمن NA)