هرس، ضروری است/۱ آبان
این دردهای حاصله از مشروب خواری، به هوشیاری حق تقدم دارد و آشفتگی احساسی، پیش درآمدی برای آرامش روحی میباشد. (کتاب ۱۲ و ۱۲، ص۹۷)
من عاشق آب دادن و هرس کردن گل‌های باغچه‌ام هستم. یک روز مشغول هرس بودم که همسایه‌ای از راه رسید و گفت: «به‌به، چه گل‌های زیبایی. حیف است قیچی‌شان می‌کنید.» گفتم: «احساس شما را می‌فهمم، اما اضافه‌ها باید بروند تا قوی‌تر و سالم‌تر رشد کنند.» بعد با خودم فکر کردم که شاید گیاهانم درد را احساس میکنند، اما خدای من شاهد است که این بخشی از فرآیند است و من پیش از این نتیجه را دیده‌ام. به سرعت یاد برنامه بی‌نظیر اِی‌اِی‌ام افتادم و اینکه همه ما از پسِ درد، رشد می‌کنیم. از خدا خواستم هر وقت لازم است، مرا هرس کند تا پیشرفت کنم.
دستاوردها
گفته می‌شود الکلی‌ها گاهی از دلِ پیروزی، شکست بیرون می‌کشند. بعضی از ما، عمیقاً از درون بر این باوریم که لیاقت موفقیت را نداریم. شاید از احساس گناه یا عزت نفس پایین ناامید می‌شویم یا شاید نمی‌خواهیم در معرض حسادت یا حملات رقابت طلبانه قرار بگیریم.
ما نیاز داریم تمرین کنیم وضعیتِ حال خود را بپذیریم، همیشه باور داشته باشیم که ما حق داریم از استعدادها و تجربه‌مان به دستاورد برسیم و این دستاوردها تنها زمانی تحقق می‌یابد که ما هوشیار باشیم و درست فکر کنیم.
بعضی‌ها فکر میکنند که شغل ما و برنامه ما از هم جداست. اما آخرین چیزی که در برنامه دوازده قدمی به ما یاد می‌دهند همین است که اصول آن را در «تمام امور زندگی» به کار بگیریم.
اگر به این باور برسیم که هر کار مفیدی یک جور خدمت است، فرصت‌هایی می‌یابیم که برای همه مفید واقع شویم. با این رویکرد، این را هم می‌فهمیم که ما لیاقت موفقیت را داریم.
امروز می‌دانم که من این حق را دارم در هر کار قانونی‌ای که شایسته‌اش هستم، موفق شوم.
(ترجمه از کتاب Deserving Success)
نشانه بلوغ
افرادی که در مسیر زندگی به بلوغ عاطفی و فکری و شخصیتی میرسند ، خودبخود ، در سکوتی خاص قرار می‌گیرند که لبریز محبت و مهربانی است.
برای این افراد ، قضاوت شدن توسط دیگران ، اهمیتی ندارد زیرا که آنان، نگران تصویر ذهنی دیگران در مورد خودشان نیستند. این افراد از میدان مسابقه ، خارج شده‌اند ، و خود را با دیگران مقایسه نمی‌کنند ، حتی اگر دیگران آنها را بازنده بدانند، برایشان ، اهمیتی ندارد.
افراد بالغ، به نقطه‌ای رسیده‌اند که فهمیده‌اند زندگی، مثل یک بازی، برای آمدن و نماندن است. آنها فهمیده‌اند که بهترین مواجهه با زندگی ، مهربانی است.
افراد بالغ، در مواجهه با دیگران، به خوبی و زیبایی افراد اشاره میکنند و دیگران، در مقابل افراد بالغ، نسبت به خودشان احساس خوبی پیدا میکنند.
افراد بالغ، اگر انتقادی هم میکنند یک انتقاد عقلانی است و انتقادشان، بر اساس تنش و تخریب نیست.
افراد بالغ، در صورت نیاز نظرشان را اعلام میکنند و سعی بر به کرسی نشاندن نظرشان ندارند. می‌گویند و عبور میکنند و اینکه طرف مقابل بپذیرد یا نپذیرد، برایشان اهمیتی ندارد.
افراد بالغ، از چسبیدن به سیستم‌های فکری و فلسفی و عرفانی، فارغند. آنها مطالعه میکنند و با دقت به نظر دیگران توجه میکنند، اما بنده‌ی یک شخص یا یک مکتب نمی‌شوند.
افراد بالغ، از کسی بت نمی‌سازند. با عدم جدیتی خاص، زندگی میکنند که از ژرفای وجودشان آشکار می‌شود که همان وارستگی است.
افراد بالغ، هم در زندگی هستند هم جدا از زندگی و به افکار و اشیا و اشخاص ، نمی‌چسبند.
افراد بالغ، به رنج‌هایشان لبخند می‌زنند و می‌دانند که زندگی در گذر است.
مهربانی ، نشانه بلوغ است.
(دکتر هاشمی رکاوندی)