صبر یا تحمل
ما می‌پذیریم که الکلی هستیم، اما نه چندان موقرانه
یکی از دشوارترین مسائلی که یک تازه‌وارد در ابتدای ورود به اِی‌اِی باید با آن مواجه شود، این حقیقت تلخ است که ما به عنوان انسان همیشه تمرین صبر و بردباری را برای آنها که ناصبورند، تعمیم نمی‌دهیم.
ما با این امید به انجمن الکلی‌های گمنام می‌آییم که پاسخی برای مشکل بزرگ‌مان، یعنی زیاد نوشیدن پیدا کنیم. پاسخ را می‌گیریم و بعد به تدریج به چند چیز دیگر پی می‌بریم. شاید از راهکار ای‌ای استفاده کنیم و دست از مشروب خوردن برداریم. در هفته‌های اولی که فکر می‌کنیم «برنامه» را درست و با تمام وجود یاد گرفتیم، تقریباً همه با خودمان می‌گوییم کاش این‌قدر در نگارش کتاب بزرگ الکلی‌های گمنام شتاب نمی‌کردند، چرا که ما هم ایده‌هایی داریم که خوب بود در این کتاب آورده می‌شد. یا اینکه شاید حتی بعضی بخش‌ها را ما بهتر می‌توانستیم بنویسیم!
ما می‌پذیریم که الکلی هستیم، اما نه چندان موقرانه. بعد شاید پیش خودمان بگوییم که برنامه را آن‌قدر خوب یاد گرفتیم که می‌توانیم خطر کمی مصرف کنترل‌شده را به جان بخریم. به خودمان اطمینان خاطر می‌دهیم که اگر به مشکلی برخوردیم، دقیقاً می‌دانیم باید به کجا مراجعه کنیم. حالا دیگر راهکارها را در جیب داریم و شاید اشکالی نداشته باشد که کمی با الکل بازی‌بازی کنیم یا احیانا یک ماری جوانا بکشیم.
در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید
مشروب را می‌خوریم و سرمان به سنگ می‌خورد، اگر آن‌قدر خوش‌شانس باشیم که دوباره به برنامه دوازده قدمی برگردیم (و چه بسیار کسانی که هرگز فرصت دوباره نیافته‌اند) که بفهمیم در قدم اول چه درس‌ها که نهفته نیست. شاید ما خوب آن را نفهمیدیم. نه تنها خود برنامه، بلکه حتی قدم اول را هم درست نفهمیدیم!
بنابراین شرمسار برمی‌گردیم و دهان می‌دوزیم و گوش‌مان را دوباره تیز می‌کنیم و شروع می‌کنیم به یاد گرفتن. خواهند بود چند عضوی که حالا با غرور و تکبر به ما نگاه می‌کنند. به‌مان می‌گویند «لغزیده» و این آزارمان می‌دهد. چرا این کوته‌فکران و فلان و بهمان‌ها نمی‌توانند کمی صبر و بردباری که این همه از آن دم می‌زنند، از خود نشان دهند؟ خب، پاسخ این است که برنامه ای‌ای یا ان‌ای عمدتاً از انسان تشکیل شده است. و انسان کامل نیست. معمولاً صبور نیست. و همیشه چنین بوده است.
معتاد به الکل باید به خوبی این موضوع را بخود بقبولاند که هروقت قرار باشد با کله خودش با بیماری ناشناخته الکلیسم روبرو شود و آن را مداوا کند، از پس آن بر نخواهد آمد چون تجربیات پیشین ثابت کرده خودمحوری و اعمال نظرات و روش‌های کاملا فردی کار را به جایی می‌رساند که شخص الکلی سر از ناکجاآباد در خواهد آورد.
یک الکلی باید خیلی مراقب باشد تا همیشه در جمع بهبود‌یافتگان حضور داشته باشد و با مشورت با آنها هشیاری و رهایی خود را برای یک روز دیگر هم که شده تضمین کند.
منبع: Tolerance of Intolerance, AA Grapevine, July 1951
(پاراگراف آخر مقاله را تغییر دادیم)