ناگفته‌های اعتیاد ستاره راک، استیون تایلر

استیون تایلر، خواننده اصلی یکی از ماندگارترین گروه‌های موسیقی راک تمام دوران، ایرو اسمیت (Aerosmith) است. تایلر و دیگر اعضای این گروه، جو پری، برد وایت‌فورد، تام همیلتون، جویی کرامر و ری تابانو در کنار هم دهه‌ی هفتاد و هشتاد میلادی را قبضه کرده بودند. این گروه ترانه‌های معروف و موفق زیادی دارند که بعضی‌هاشان برای مخاطبان ایرانی موسیقی راک، همچون «رؤیا بساز» Dream On، «دیوانه» Crazy و «من نمی‌خواهم چیزی را از دست بدهم» I Don’t Want To Miss A Thing که آخری ترانه‌ی فیلم محصول 1998 «آمارگدون» Armageddon هم بوده است، آشناست.

اما پشت‌پرده‌ مسیر شهرت و محبوبیت این گروه همیشه خیلی آسان و هموار نبوده است. سبک زندگی خوشگذرانی سنگین گروه‌های موسیقی راک در دهه‌های هفتاد و هشتاد میلادی گریبان بسیاری از ستارگان راک آن دوره و در برخی موارد، جانشان را گرفت؛ یکی همین استیون تایلر، خواننده‌ی ایرو اسمیت. در واقع، اعتیاد سنگین تایلر به مواد مخدر و مشروب تقریباٌ همه‌چیز را از او گرفت، از جمله گروه و زندگی‌اش. خوشبختانه تایلر آن کمکی را که در چندین موقعیت لازم داشت، دریافت کرد تا بتواند زندگی و مسیر موسیقایی‌اش که طرفداران زیادی داشت و هنوز دارد، ادامه بدهد.

در دهه‌ی 80 میلادی، اعضای گروه، تایلر را به مرکز ترک اعتیاد فرستادند.

استیون تایلر در روزهای اوج شهرت در چاه اعتیاد دست و پا می‌زد. خودش می‌گوید: «تقریباً همه همین وضعیت را داشتند. فکر نمی‌کنم اصلاً گروهی وجود داشت که معنی هوشیاری را بداند.» تایلر به مصرف بیش از اندازه‌ی الکل و همچنین مصرف چندین مواد مخدر مثل کوکائین، هروئین، متامفتامین و ال‌اس‌دی در آن دوره اعتراف کرده است. اما از آنجا که این سبک زندگی معمول راک اند رول بود، تایلر فکر نمی‌کرد ایرادی به آن وارد باشد.

تایلر حتی می‌گوید که باور داشت دراگ و مشروب می‌تواند به فرایند خلاقه‌ی او برای تولید موسیقی و ترانه‌های بهتر کمک کند. او اذعان می‌کند: «برای مدتی جواب می‌دهد، اما بعد همه‌چیز خراب می شود و تو دیگر معتادی، دیگر اعتیاد کار شبانه‌روزی توست و یکهو می‌بینی که دارد روی بزرگی تو تأثیر می‌گذارد.»

در نهایت، اوضاع به گونه‌ای پیش رفت که اعضای گروه مجبور شدند مداخله کنند و در دهه‌ی هشتاد میلادی تایلر را فرستادند مرکز ترک اعتیاد. بعد از این مداخله، تایلر توانست برای حل مشکلات اعتیادش کمک بگیرد و یک دهه‌ی بعد را هوشیار بماند. متأسفانه، این روند ادامه پیدا نکرد و تایلر هوشیار نماند.

در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید

برد پیت درباره ترک اعتیاد با آنتونی هاپکینز گفتگو می‌کند

۴۵ سال هوشیاری مبارک جناب آنتونی هاپکینز!

استیون تایلر برای حفظ هوشیاری دچار مشکل بود

بعد از مداخله‌ اعضای گروه، تایلر ده سال هوشیار ماند. اما اوایل دهه‌ی 2000، زمانی که مجبور شد برای جراحی پا داروی مسکن مصرف کند، لغزش کرد. تایلر سال‌ها بعد از این لغزش یک بار دیگر با اعتیاد دست و پنجه نرم کرد. اما تا سال 2009 سراغ ترک نرفت. سال 2009 دوباره تصمیم گرفت به مرکز ترک اعتیاد برود و برای داشتن زندگی هوشیار تلاش کند. خودش اعتراف می‌کند که اگر مداخله‌ی اعضای گروه در دهه‌ی هشتاد نبود و تجربه رفتن به مرکز ترک را نداشت، جرئت این را که در لغزش، دوباره به دنبال کمک برود، نمی‌داشت.

این روزها تایلر دوباره هوشیار است و برای حفظ این هوشیاری دست به تمام اقدامات درستی که باید بزند می‌زند، از جمله حضور در جلسات اِی‌اِی. او می‌گوید: «من همچنان به برنامه دوازده‌قدمی پایبند هستم. هر جا باشم، چه افغانستان چه ژاپن، جلسه‌ای از جلسات ای‌ای را پیدا می‌کنم و می‌روم در میان اتاقی پر از الکلی‌‌ها و کسانی که مثل من مواد مصرف می‌کردند. فقط کسی نشئه نیست. و باور کنید چیزهایی که این آدم‌ها می‌گویند شگفت‌انگیز است. اینها هنوز دیوانه‌اند، وقتی تحت تأثیر چیزی نیستند.»

هواداران گروه ایرو اسمیت و استیون تایلر از اینکه او قصه‌اش را با دیگران به اشتراک گذاشته و گروه همچنان بعد از این همه سال اجرا می‌گذارد، خوشحال هستند. تایلر می‌گوید: «اینکه گروه هنوز با همیم، خیلی خوب است. بچه‌ها هنوز زنده‌اند، همه سالم‌اند. و ما بهتر از پنجاه سال پیش اجرا می‌کنیم.»

ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد

The truth about Steven Tyler’s journey with addiction 

معتاد موفق به ترک، از کف خیابان تا مدیریت کارخانه

یک مرکز ترک اعتیاد استاندارد چه ویژگی‌های دارد؟