چند ساعت کار در هفته مورد تأیید علم است؛ معتادان به کار بخوانند

کار و درآمدزایی، تلاش برای کار بیشتر و بالطبع زندگی بهتر، در فرهنگ حاکم امروز به وضعیتی رسیده است که دارد شکل اعتیاد پیدا می‌کند. به طور کلی یک فرهنگ بدوبدویی –سبکی از زندگی که کار در آن بر همه‌چیز ارجحیت دارد و همه‌چیز زندگی حول محور کار می‌چرخد– در جوامع شهری مدرن شکل گرفته است که ناگزیر همه را در معرض خطر عادت و گرایش به کار بیشتر قرار می‌دهد. در سال‌های اخیر، اعتیاد به کار و بازدهی بیشتر به حدی رسیده است که دانشمندان و متخصصان امر را به کند و کاو در شناسایی نشانه‌های این نوع اعتیاد و یافتن راه‌های درمان آن وا داشته است. 

اما حالا گویا معتادان به کار و دختر رئیس‌ها دیگر دارند خسته می‌شوند. دیگر بعد از سال‌ها شنیدن این شعارها و توصیه‌ها که باید سخت کار کنند و شغلی جانبی برای خودشان دست و پا کنند، شاید «فرهنگ بدو بدو» دیگر کم‌کم در حال کمرنگ‌ شدن باشد. این‌طور که پیداست در سال‌های اخیر فرهنگ متفاوتی که بر چهارساعت کار در روز و درآمدزایی منفعلانه تمرکز دارد، می‌خواهد جای فرهنگ بدو بدو را بگیرد. به‌گونه‌ای بسیاری از ما از سخت کار کردن به رؤیای سخت کار کردن رسیده‌ایم. همه‌گیری کووید باعث شد میلیون‌ها نفر مجبور به ترک شغل‌هایشان شوند، دوره‌ای که حالا از آن با عنوان «استعفای بزرگ» یاد می‌شود که در طول آن امریکایی‌ها کارهایی را کنار گذاشتند که احساس می‌کردند ادامه‌شان بسیار پرزحمت یا سمی بود.

میان زندگی برای کار و کار برای زندگی، خیلی ساده می‌توان وارد این الگو شد که وقت زیادی را به کار اختصاص داد، تا جایی که آن‌قدر سنگین شود که افراد را مجبور به استعفا یا امیدوار می‌کند که استراتژی درآمد منفعلانه‌شان به نتیجه برسد. بنابراین پرسشی که اینجا مطرح می‌شود این است، بر اساس علم چه میزان وقت اختصاص دادن به کار در طول هفته سالم است؟ و توصیه متخصصان برای ایجاد تعادل میان کار و زندگی چیست؟

شما در واقع باید این مقدار کار کنید

اگرچه بیشتر مشاغل تمام‌وقت مستلزم نزدیک به چهل ساعت کار در هفته است، بیشتر امریکایی‌ها مدت‌زمان بیشتری را صرف کار کردن می‌کنند. بر اساس یک نظرسنجی گالوپ، متوسط کار در هفته تا چهل و هفت ساعت است، یعنی سی و نه درصد افراد دست‌کم پنجاه ساعت در هفته کار می‌کنند و بعضی معتاد به کار هستند. اما علم برنامه‌ کاری کوتاه‌تری را توصیه می‌کند.

تحقیقی از سوی دانشگاه ملی استرالیا نشان می‌دهد که بهترین حالت برای کار هفتگی تنها سی و نه ساعت است؛ اگر از این بالاتر رود، برای سلامت جسم و روان مضر است. مطالعاتی جداگانه نشان می‌دهد که کار زیاد حتی می‌تواند منجر به درد، خستگی، افسردگی، دیابت، سکته و سرطان شود. گفته می‌شود در بعضی فرهنگ‌ها مثل ژاپن که کار زیاد هنجار محسوب می‌شود، ساعات اضافه‌کاری می‌تواند منجر به مرگ، چه بر اثر خودکشی یا عوامل طبیعی، شود.

جز این، بسیاری از افراد بعد از ساعات طولانی کار، دیگر حتی در کارشان مفید و کارآمد نیستند. تحقیقی از سوی دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد که بعد از پنجاه ساعت کار در هفته میزان بازدهی افراد پایین می‌آید، و بعد از پنجاه و پنج ساعت کار به‌کل تمام می‌شود. چه شما بابت بازدهی بالا در کار به خودتان ببالید چه نه، حقیقت این است که بعد از چهل ساعت استاندارد کار در هفته دیگر بازدهی پایین می‌آید.

در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید

اعتیاد به کار واقعی است؛ برای مقابله با آن چه باید کرد؟

راهکارهایی برای ترک اعتیاد به موبایل

خلاقان و کارمندان شرکت‌ها باید حتی کمتر کار کنند

انجام کار یدی تکراری شاید ساعت‌ها طول بکشد، و به لطف بازه زمانی تمرکز ما، این شکل کار به قدرت ذهنی کمتری نیاز دارد. اما برای آنها که در یک شرکت یا حرفه‌ای خلاقانه کار می‌کنند، سی و نه ساعت کار در هفته شاید زیاد باشد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مغز ما تنها می‌تواند نزدیک به چهار ساعت در روز تمرکز داشته باشد. به گفته الکس پنک، متخصص کارآمدی و نویسنده کتاب «استراحت کن: وقتی کمتر کار می‌کنی بازدهی‌ات بیشتر می‌شود»، به نقل از واشنگتن پست، مغز به استراحت و فاصله زیادی از عوامل استرس‌زا نیاز دارد. 

از دیرباز هم گفته می‌شود کسانی که در کار بازدهی بسیار بالایی دارند، تنها نزدیک به چهار یا پنج ساعت در روز می‌توانند روی یک کار فکری تمرکز کنند. بهترین حالت این است که باقی روز کار را کنار بگذاری و اجازه بدهی که ذهن تا روز بعد استراحت کند.

تحقیقی از سوی دسک‌تایم نشان می‌دهد برای آنکه قدرت مغز واقعاً به حداکثر برسد، باید بعد از هر پنجاه و دو دقیقه کار، استراحتی هفده دقیقه‌ای به خود داد. بنابراین برای خلاقان و افرادی که کارهای فکری انجام می‌دهد، راه‌حل این است که هر روز شیفت‌های کوتاه کار کنند و میان هر شیفت حتماً استراحت کنند.

همچنان باید حد و مرزهایی تعیین کرد

اگر شغل شما ایجاب می‌کند بیشتر از سی و نه ساعت در هفته کار کنید، نباید هنوز مشکلات جسمی و بازدهی کم را بپذیرید. بعضی مشاغل برای آنکه پیش بروند و انجام شوند به ساعات بیشتری نیاز دارند. به گزارش بیزینس اینسایدر، اپراتورهای قطار، قانون‌گذاران و جراحان تنها تعدادی از عناوین شغل‌هایی هستند که در هفته بیش از چهل و پنج ساعت زمان نیاز دارند.

بعضی مشاغل شاید حتی به برنامه‌های کاری متفاوت در زمان‌های متفاوت نیاز داشته باشند. به عنوان مثال، فریلنسرهایی که کار پروژه‌ای انجام می‌دهد و کارگران فصلی شاید در زمان اوج کار ساعات بیشتری کار کنند، و بعد وقتی کار انجام می‌شود استراحت کنند.

در هر صورت، باید حد و مرزهایی برای انجام کارها تعیین شود تا از کار کردن بیش از ظرفیت جلوگیری شود. به شاغل‌ها توصیه می‌شود که در زمان استراحت کار نکنند، یاد بگیرند در برابر درخواست کار اضافی نه بگویند و همیشه نیازهایشان را در محل کار مطرح کنند. تعیین و رعایت حد و مرز به شما کمک می‌کند بین زمان کار و استراحت خود تعادل ایجاد کنید تا در محل کار بازدهی و کارآمدی خود را حفظ کنید، بی آنکه سلامت‌تان را در معرض خطر قرار دهید.

نسخه مشترکی برای میزان کار هفتگی برای همه وجود ندارد

با اینکه سی و نه ساعت کار در هفته کمتر از متوسط چهل و هفت ساعت است، هستند کسانی که وقت نمی‌کنند حتی همین اندازه هم کار کنند. کار بیرون از محل کار (مثل کار در خانه یا رسیدگی به خانواده) می‌تواند کار تمام‌وقت را سخت و ناممکن کند. و وقتی تمام این‌ها در کنار هم قرار می‌گیرد، می‌تواند منجر به خستگی و فرسودگی در محل کار شود.

نشانه‌های فرسوگی شغلی می‌تواند از مشکل در تمرکز تا مشکلات گوارشی را شامل شود. جای تعجب ندارد اگر بگوییم بعضی گروه‌های به‌ طور ویژه پرکار، مثل مادران شاغل، در معرض خطر بیشتر ابتلا به فرسودگی شغلی قرار دارند. افراد دیگری که پست‌های پرفشار دارند، مثل مشاغل مدیریتی یا مرتبط با خدمات درمانی، هم شاید با فرسودگی شغلی مواجه شوند.

در موارد این چنینی، شاید به هفته کاری کوتاه‌تری برای پیشرفت و موفقیت کاری و شخصی نیاز باشد. حتی اگر همین حالا هم پایین ایده‌آل سی و نه ساعت در هفته کار می‌کنید و نشانه‌ها و علائم فرسودگی شغلی را در خودتان مشاهده می‌کند، این هشداری است که به شما می‌گوید وقت آن است کمی از کار فاصله بگیرید و به خودتان استراحت بدهید.

وقتی سر کار نیستید، سعی کنید کاملاً از کار فاصله بگیرید

شما نزدیک به سی و نه ساعت در هفته کار کرده‌اید و آماده هستید که به خانه برگردید (یا اگر در خانه کار می‌کنید، از اتاق کار به اتاق نشیمن) و استرس کاری‌تان را پشت سر بگذارید. بعد، آن آخر هفته، می‌بینید که دارید ایمیل چک می‌کنید، پیام‌های کاری‌تان را چک می‌کنید و فکر می‌کنید که برای اول هفته چه کارهایی باید بکنید. به گزارش سی‌ان‌ان، این شکل عادت به کار کردن، حتی وقتی ساعت کاری روزانه و هفتگی‌ تمام شده است، این روزها بسیار مرسوم است. کار، به‌خصوص وقتی از راه دور کار می‌کنید، می‌تواند به آسانی وارد ساعات استراحت و تفریح شما شود.

یک هفته‌ کاری سی و نه یا چهل ساعته ساده، وقتی به طور تصادفی تبدیل به یک هفته کاری چهل یا پنجاه ساعته شود، به‌سرعت می‌تواند طاقت‌فرسا شود. زمانی که بعد از ساعات کاری صرف رسیدگی به کار می‌کنید یا افزایش ساعت کار پای میز می‌تواند به‌سرعت بیشتر از آنچه هست شود. برای آنکه هفته کاری ایده‌آل داشته باشید که برای خودتان و سلامت‌تان مناسب باشد، باید یک سری قانون برای خودتان تعیین کنید که بر اساس آن زندگی کاری و در خانه را از هم جدا کنید. به عنوان مثال، محل کارتان را محدود کنید و یک برنامه زمانی سفت و سخت را برای جلوگیری از کار تا سر حد مرگ دنبال کنید.

ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد

https://www.thelist.com/816748/heres-what-science-says-about-how-many-hours-a-week-you-should-work/