نیمی از معتادان به قمار، مشکل سوء‌مصرف مواد هم دارند
میانگین سنی شروع به درمان اعتیاد قمار سی و چهار سال است
نیمی از جمعیت سه هزار نفری که در تحقیقی ایرلندی شرکت کردند، گفتند که شرط‌بندی در قمار را قبل از هفده سالگی شروع کرده بودند، اما میانگین سنی که در آن فرایند درمان را آغاز کردند، سی و چهار سال بود.
این نتیجه تحقیق تازه‌ای است که از سوی بنیاد دولتی تحقیقاتی در ایرلند به نام Health Research Board انجام شده است. طبیعی است که میان اعتیاد به قمار و اعتیاد به مواد رابطه‌ای وجود داشته باشد. چرا که کسی که قابلیت اعتیاد به یک بازی را داشته باشد حتماً قابلیت اعتیاد به مواد را هم دارد؛ یا بر عکس. اصلاً کسی که رفتار معتادگونه و غیرارادی داشته باشد می‌تواند به هر چیز و کسی معتاد شود. اما در مورد رابطه بخصوص قمار و مواد مخدر، یک جمعیت سه هزار نفری که در سال‌های اخیر برای مشکلات قمار تحت درمان قرار گرفته‌اند، بررسی شدند و نتیجه این شد که تقریباً نیمی از افرادی که به دنبال درمان اعتیاد به قمار هستند، سوء‌مصرف مواد هم دارند.
این مطالعه همچنین نشان داد نود درصد افرادی که به دنبال درمان بودند مرد هستند، بیش از یک‌سوم شاغل بودند، در حالی که نیمی از آنها تحصیلات متوسطه یا بالاتر را به پایان رسانده بودند.
آمار و ارقام منتشرشده در مجله ایرلندی پزشکی روانشناسی باعث شد که درخواست تشکیل یک پایگاه داده ملی در خصوص درمان قمار مطرح شود تا به درک و درمان بهتر و بیشتر این مسئله کمک کند.
این گزارش همچنین نشان می‌دهد:
فقط بیش از نیمی از افراد (پنجاه و سه درصد) قمار را تنها مشکل خود گزارش کردند، در حالی که (چهل و هفت درصد) مشکل مواد هم داشتند.
شایع‌ترین مواد مخدر مشکل‌ساز گزارش‌شده در کنار قمار، الکل (هشتاد و شش درصد)، ماری جوانا و حشیش (سی و دو درصد)، کوکائین (بیست و هشت درصد) و بنزودیازپین‌ها (یازده درصد) بودند.
نیمی از افراد تحت ارزیابی قرار گرفته قبل از هفده سالگی شروع به قمار کرده بودند.
میانگین سنی شروع به درمان سی و چهار سال بود.
اکثریت آنها (هشتاد و شش درصد) در محل مناسبی زندگی می‌کردند.
از هر پنج نفر یک نفر سرپرست خانوار بود.
افرادی که فقط برای قمار نیاز به درمان داشتند، شاغل بودند، تحصیلات متوسطه را به پایان رسانده بودند و با فرزندان‌شان زندگی می‌کردند.
با این حال، کسانی که مشکلاتی مانند مواد مخدر یا الکل داشتند، مدرسه را زودتر ترک کرده و یا بیکار شده بودند، و از هر ده نفر یک نفر بی‌خانمان بود.
مایرد اودیرسکول، مدیر عامل Health Research Board، اشاره می‌کند که هیچ پایگاه داده ملی کاملی درباره درمان قمار در ایرلند وجود ندارد.
در رابطه با درمان، چهل و شش درصد افراد خودشان مراجعه کرده بودند که رایج‌ترین مسیر ارجاع بود، در حالی که بیست درصد از مراجعات از طرف خانواده یا دوستان بود.
اکثریت (پنجاه و شش درصد) درمان بستری و (سی و نه درصد) درمان سرپایی داشتند.
تجزیه و تحلیل این تحقیق مبتنی بر ارسال داوطلبانه داده‌ها از طریق سیستم گزارش‌دهی ملی درمان دارویی Health Research Board بود که داده‌های مربوط به درمان مواد مخدر و الکل را جمع‌آوری می‌کند.
اودیرسکول ضمن اشاره به ناقص بودن اطلاعات مربوط به اعتیاد به قمار و درمان آن، می‌گوید یک برنامه سیستماتیک برای جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به افرادی که در طول زمان به دنبال درمان مشکل قمار خود هستند، درک دلیل مراجعه افراد برای درمان، مسیرهای ارجاع و کمک به سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی را بهبود می‌بخشد.
سوزی لیونز، محقق ارشد HRB و یکی از نویسندگان این گزارش، می‌گوید که ارتباط بین قمار و مصرف مواد مخدر «یک نگرانی واقعی» است، زیرا نتایج درمان را پیچیده می‌کند.
ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد