درمان ترکیبی سیگاری‌های الکلی موثر است
هرچه مصرف الکل بیشتر باشد میل به مصرف سیگار بیشتر می‌شود
تحریریه اعتیاد
تحقیقات دانشگاه شیکاگو نشان داد که درمان ترکیبی برای افراد سیگاری که به الکل هم وابسته بودند، بسیار مؤثر است.
از هر پنج سیگاری یک نفر مصرف سنگین مشروب هم دارد؛ و وقتی پای ترک سیگار به میان می‌آید، عملکرد این دسته به مراتب بدتر از افرادی است که زیاد مشروب مصرف نمی‌کنند، و معمولاً نمی‌توانند به فرایند ترک سیگار پایبند بمانند.
این مقاله به تحقیق پروفسور آندریا کینگ، که ترک سیگار را چالش‌برانگیز می‌داند، برای یافتن درمانی برای ترک سیگار در سیگاری‌ها، به‌خصوص آنها که مصرف سنگین الکل دارند، می‌پردازد.
با اینکه بسیاری از افراد مصرف زیاد مشروب و سیگار را که «عادات بد» به حساب می‌آیند نادیده می‌گیرند، اما مکانیسم‌های بیولوژیکی‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد این دو عادت کاملاً به هم وابسته هستند. کینگ که در دانشگاه شیکاکو، استاد روانشناسی و علم اعصاب رفتاری است، در پژوهش پیشین خود نشان داد که هرچه مصرف الکل بیشتر باشد، میل به مصرف سیگار بیشتر می‌شود.
خانم کینگ می‌گوید: «من با خودم فکر کردم به جای سرزنش کردن این افراد اگر ما بتوانیم راه‌های درمانی‌ای را پیدا کنیم که بتواند کمکی به‌شان کند خیلی بهتر است، چرا که سلامت‌شان در معرض خطراتی قرار دارد که به مراتب بدتر از خطرات ناشی از مصرف هر یک از این ماده‌ها، یعنی سیگار و مشروب، به تنهایی است.»
کینگ به همین خاطر تصمیم گرفت امتحان کند که ببیند آیا درمان ترکیبی، یعنی استفاده از دو دراگ‌تراپی (مواددرمانی) به طور همزمان به جای یکی، به سیگاریهایی که مصرف سنگین الکل دارند، کمک خواهد کرد یا خیر. او می‌خواست بداند آیا درمان‌های ترکیبی که گفته می‌شود در کنار هم کارساز خواهند بود، همراه با ترک سیگار برای این گروه مفید واقع خواهد شد یا خیر. نتایج این تحقیق را در ادامه می‌خوانید.
برای ترک سیگار، تجویز دو دارو بهتر از یکی است
کینگ و همکارانش طی پژوهشی دوازده‌هفته‌ای به ۱۲۲ سیگاری که مصرف‌کنندگان سنگین مشروب هم بودند، درمان جایگزین نیکوتین (چسب نیکوتین) به همراه وارنیکلین، داروی ترک سیگار، به یک دسته و به دسته دیگر به همراه یک شبه‌دارو دادند. در هفته‌های نهم تا دوازدهم، از شرکت‌کنندگان خواسته شد که گزارش دهند آیا از مصرف سیگار پرهیز می‌کنند یا خیر. گزارش این افراد در هفته دوازدهم با یک تست آزمایشگاهی تأیید شد.
نتایج نشان داد که درمان ترکیبی جایگزین نیکوتین و وارنیکلین واقعاً برای ترک سیگار مؤثرتر بود؛ ۴۴ درصد شرکت‌کنندگان در هفته‌های پایانی پژوهش از مصرف سیگار پرهیز کردند. در مقابل، کمتر از ۲۸ درصد شرکت‌کنندگان که جایگزین نیکوتین به همراه شبه‌دارو دریافت کرده بودند، در نهایت در پایان پژوهش بی‌صدا سیگار را ترک کرده بودند. درمان ترکیبی را بیشترِ شرکت‌کنندگان به خوبی برتابیدند و هیچ عوارض جانبی شدیدی در آنها مشاهده نشد.
در مجله اعتیاد بيشتر بخوانید
چگونه در سال جدید سیگار را ترک کنیم
کینگ و همکارانش همچنین از این شگفت‌زده شدند که دیدند شرکت‌کنندگان هر دو گروه میزان مصرف مشروب‌شان را کم کردند. در آغاز پژوهش، شرکت‌کنندگان مرد بیش از چهارده لیوان مشروب در هفته و شرکت‌کنندگان زن بیش از هفت لیوان مشروب در هفته مصرف می‌کردند. همه در طول هفته دست‌کم یک روز مصرف زیاد الکل (یعنی معادل چهار تا پنج لیوان مشروب در روز) داشتند. اما در پایان پژوهش، روزهای مصرف مشروب در هفته تا بیست و پنج درصد کاهش یافت. در کمال تعجب، این هم در گروهی که درمان ترکیبی دریافت کرده بودند اتفاق افتاد و هم در گروهی که تنها درمان جایگزین نیکوتین دریافت کرده بودند. تا پیش از این پژوهش، هیچ گزارشی دال بر اینکه وارنیکلین و جایگزین نیکوتین منجر به کاهش مصرف الکل در سیگاری‌ها شده باشد وجود ندارد، بنابراین دلیل کاهش مصرف مشروب شرکت‌کنندگان در جریان پژوهش مشخص نبود.
غافلگیری درمان ترکیبی سیگار و الکل
کینگ و گروهش انتظار نداشتند که مصرف مشروب در شرکت‌کنندگان در حین تحقیق تا این اندازه تغییر کند؛ در واقع اصلاً انتظار نداشتند تغییری حاصل شود. کینگ می‌گوید: «من امیدوار بودم درمان ترکیبی به ترک سیگار کمک کند؛ فرضیه ما این بود. اما حالا که نتایج مشخص شده است، این سؤال در ذهنم شکل گرفته است که چرا گروهی که شبه‌دارو دریافت کرد با کاهش مصرف مشروب مواجه شد؟ انتظار این را دیگر واقعاً نداشتیم.»
این در حالی است که اصلاً به طور مستقیم به شرکت‌کنندگان گفته نشد که مصرف مشروب‌شان را کم کنند؛ فقط ازشان خواسته شد که در طول پژوهش به میزان مصرف مشروب‌شان توجه کنند.
کینگ در این‌باره می‌گوید: «ما لزوماً در مشاوره رفتاری روی مصرف مشروب تأکید و تمرکز زیادی نکردیم؛ اما به اینکه مشروب محرکه دود کردن چیزی مثل کافئین و مواد دیگر است، اشاره‌ای کردیم.» اما همین سؤال ساده از شرکت‌کنندگان درباره مصرف مشروب‌شان و اطلاع‌رسانی به آنها درباره وابستگی زیاد این دو ماده چقدر به هم شاید باعث شده باشد که آنها برای بالا بردن شانس ترک سیگار، مصرف مشروب‌شان را کم کرده باشند.
کینگ اضافه می‌کند: «به این افراد درمان جامعی برای ترک الکل داده نشد، اما خودشان به محض آنکه به مصرف مشروب‌شان توجه کردند و ما به طور منظم ازشان درباره میزان مصرف مشروب‌شان پرسیدیم، مصرف مشروب‌شان را کم کردند. بنابراین شاید به طور حسی متوجه ارتباط میان مصرف مشروب و سیگار شده‌اند و با خودشان گفته‌اند که باید تغییری در زندگی‌شان به وجود بیاورند.»
با اینکه تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مشخص شود که دقیقاً چه چیزی به این سیگاری‌ها کمک کرد از مصرف سنگین مشروب خود بکاهند، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که رسیدگی به دو اعتیاد به طور همزمان شاید اثرات هم‌افزایی داشته و می‌تواند نتایج کلی بهتری از آنچه تا پیش از این تصور می‌شد، در سلامت افراد داشته باشد. در گذشته، به کسی که می‌خواست مشروب را ترک یا از مصرف آن پرهیز کند، توصیه نمی‌شد که سیگار را هم به طور همزمان ترک کند. اما این توصیه سلامت این افراد را در معرض خطر و بیماری‌های مرتبط با مصرف سیگار قرار می‌دهد.
یافتن روش‌های کارآمد برای درمان اعتیاد به نیکوتین و الکل به طور همزمان می‌تواند تأثیرات بهتری بر سلامت افراد داشته باشد.
کینگ می‌گوید: «الکلی‌ها بیشتر از بیماری‌های مرتبط با مصرف تنباکو می‌میرند تا بیماری‌های ناشی از مصرف الکل. بنابراین مقابله با هر دو اعتیاد به طور همزمان بهتر است از ابتدای فرایند درمان بخشی از گفت‌وگو باشد. به این شکل، ما می‌توانیم بهتر بفهمیم که به چه شکل درمان را کارآمدتر و پایدارتر بکنیم.»
مقالات مرتبط در مجله اعتیاد
من اعتیاد را شکست دادم اما الکلیسم پسرم را کشت
پژوهش‌های ترکیبی بیشتر در آینده
این پژوهش نشان می‌دهد که هنوز باید مطالعات زیادی روی جمعیت‌ها برای شناخت اختلالات همایندی سلامت انجام شود. در پژوهش‌های زیادی سعی شده است برای اجتناب از نتایج گمراه‌کننده، از شرکت‌کنندگانی که مبتلا به چند اختلال همزمان در زمینه‌هایی مثل مصرف مواد و حتی اختلالات روانی‌ای مثل اضطراب و افسردگی هستند، استفاده نشود. اما کینگ رویکرد متفاوتی را ترجیح می‌دهد.
او می‌گوید: «من رویکرد کلی‌نگر و جامع‌تری را در برابر شرکت‌کنندگان پژوهش می‌پسندم. اگر می‌خواهید به الگوی خالص‌تری برسید، نتایج شاید بر اجتماع بزرگ‌تر اطلاق‌پذیر نباشد. اگر بتوانید رویکرد فراگیرتری داشته باشد، نتایجی که از تحقیق به دست می‌آورید بهتر می‌تواند بر اجتماع بزرگ‌تری اطلاق پیدا کند، و هدف هم همین است.»
با تمرکز بر سیگاریهایی که مصرف سنگین مشروب دارند، این پژوهش نه تنها نشان داد که درمان ترکیبی می‌تواند به ترک سیگار شرکت‌کنندگان کمک کند، بلکه نشان داد مقابله با مصرف سیگار می‌تواند اثرات ثانوی بر مصرف مشروب آنها داشته باشد.
با توجه به این نتایج، کینگ می‌گوید که او می‌خواهد بررسی مصرف مشروب افراد در برنامه‌های درمانی برای سیگاریهایی که در صدد ترک هستند، بیشتر گنجانده شود. به عنوان مثال، درمان ترک سیگار می‌تواند با استفاده از درمان ترکیبی مثل مصرف وارنیکلین و درمان جایگزین نیکوتین راحت‌تر انجام شود. مسئولان درمان هم می‌توانند به بیماران اطلاعاتی در این باره که چگونه عادت‌های مشروب‌خوری‌شان می‌تواند بر تلاش‌های آنها برای ترک سیگار تأثیر داشته باشد، بدهند، که می‌تواند به شرکت‌کنندگان کمک کند با سیگار کشیدن کمتر جدال کنند و/ یا برای رسیدن به نتایج بهتر از مصرف مشروب‌شان بکاهند.
کینگ می‌گوید: «وقتی ما به بیماران می‌گوییم که بر پایه علم اینها را به شما می‌گوییم و واقعاً می‌تواند به‌تان کمک کند، گوش می‌دهند.
شناخت آن درمان‌های ترکیبی مؤثر و اینکه بتوانی به بیماران بگویی که در این مسیر مهم چه چیز برایشان کارساز خواهد بود و کمک‌شان خواهد کرد، بسیار مهم است.»
ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد