پذیرش روزانه

پنج نکته که در مورد بیل دبلیو نمی‌دانستید

بیل ویلسون قهرمان قرن بیستم

    مجله تایم «ویلیام ویلسون» را یکی از قهرمانان و نمادهای برتر قرن بیستم معرفی کرده و این در حالی است که کمتر کسی او را با این نام می‌شناسد. در عوض همه او را با نام بیل دبلیو، مردی فروتن و خودمانی، که بنیانگذار انجمن الکلی‌های گمنام طی سال‌های ۱۹۳۰ بود، به یاد می‌آورند. در ادامه به مواردی می پردازیم که شاید در مورد بیل دابلیو نمی دانستید. مردی که به گمنامی خود اهمیت ویژه‌ای می داد.

    1. او همکار خوبی داشت

    همکار بیل دبلیو در بنیانگذاری انجمن الکلی‌های گمنام مردی زیرک و باهوش بود. رابرت هالبروک اسمیت جراح تحصیل کرده از دانشگاه دارموت بود که امروزه توسط میلیون‌ها الکلی در حال بهبودی به نام دکتر باب شناخته می‌شود. مانند بیل دابلیو، دکتر باب سابقه طولانی در مبارزه با مشکل اعتیاد خود به مشروبات الکلی داشت. تا زمانی‌که این دو در سال ۱۹۳۵ در شهر اکرون یکدیگر را ملاقات کردند. بیل دابلیو آخرین جرعه از مشروب خود را در ۱۱ دسامبر۱۹۳۴ نوشید و  در ۱۰ ژوئن سال۱۹۳۵ –که امروزه آن‌را زادروز انجمن الکلی‌های گمنام می‌دانند- دکتر باب نیز لیوان مشروبش را کنار گذاشت.

    هر دو نفر به سرعت شروع به پیدا کردن راه‌هایی برای برقراری ارتباط با الکلی‌های دیگر ساکن در اکرون کردند، و با کمک Ann همسر دکتر باب، اصول ۱۲ قدمی که بعدها بنیان اصلی انجمن الکلی‌های گمنام شد را تکمیل نمودند. سپس بیل دبلیو. به بروکلین هایتس بازگشت و شروع به ترویج انجمن جدیدشان در میان الکلی‌های نیویورک کرد.

     

    1. راکفلرها کمک (کمی) به او کردند

    تاسیس و راه اندازی یک سازمان بزرگ کشوری کار ساده‌ای نیست، بنابراین بعد از پایه گذاری و گذشت سه سال از شروع به کار انجمن الکلی‌های گمنام، گروه نامه‌ای به یکی از سرشناس‌ترین مخالفان استعمال مشروبات الکلی، آقای جی. دی. راکفلر، نوشتند. درخواست آن‌ها مالی نبود، در عوض آن‌ها از این تاجر ثروتمند درخواست راهنمایی در زمینه‌ی گسترش و تامین بودجه سازمان را داشتند.

    هرچند، راکفلر، چنان تحت تاثیر برنامه این سازمان قرار گرفته بود که متعهد شد بودجه کافی برای نشر کتابی در اختیار آن‌ها بگذارد که در آن اعضا به شرح داستان خود و این‌که چطور به تعهد خود در مشروب نخوردن پایبند مانده‌اند، می‌پرداخت. راکفلر همچنین به بیل دابلیو برای سرپا نگه داشتن سازمان کمک مالی کرد، اما این در حالی بود که راکفلر گمان می‌کرد کمک مالی بیش از حد به این انجمن تازه پا گرفته می‌تواند باعث فساد آن شود. پس در عوض او به دکتر بیل و بیل دبلیو هفته‌ای ۳۰ دلار داد تا بتوانند انجمن الکلی‌های گمنام را سرپا نگه دارند.

     

    1. او (تقریبا) یک وکیل بود

    بیل دبلیو در زمان جوانی تصمیم داشت وکیل شود، اما اعتیاد او به مشروبات الکلی سد راهی برای رسیدن به این رویا شد. او وارد دانشکده حقوق بروکلین شد، اما در جلسه امتحان نهایی ترم آخر چنان مست حاضر شد که حتی توان خواندن سوالات امتحان را نداشت.

    بیل دبلیو موفق شد در امتحانات تجدیدی ترم پاییز شرکت کند و از این اقدام سربلند بیرون آمد. او از دانشکده درخواست کرد دیپلمش را به او بدهند ولی موسسه به او گفت برای دریافت مدرکش باید در مراسم ویژه اهدای مدارک شرکت کند. بیل از این خواسته سر باز زد. بعدها در کتاب خاطراتش “بیل دبلیو: ۴۰ سال اول من” نوشت: «هیچ‌وقت در مراسم حاضر نشدم و مدرکم به عنوان یک وکیل در دانشکده حقوق بروکلین آرامیده است. هیچ‌وقت نرفتم دنبالش. باید قبل از مرگم بروم.»

    به هر حال بیل دبلیو تقریبا مدرک وکالت خود را گرفته بود. در سال 1954 دانشگاه معروف ییل به او پیشنهاد مدرک دکترای افتخاری وکالت را داد و حتی قول داد که برای حفظ گمنامی او مدرک به نام ”W.W.“ صادر شود. بیل ویلسون بعد از مشورت با هیات مدیره انجمن الکلی‌های گمنام به این نتیجه رسید که فروتنانه نپذیرفتن درخواست آن‌ها بهترین تصمیم ممکن است.

    بیل دابلیو
    بیل دبلیو بنیان گذار انجمن الکلی‌های گمنام خود یک الکلی بود که توانست کمک شایانی به الکلی‌های زمان خود بکند.

    درمجله اعتیاد بیشتر بخوانید :

    داستان بیل ویلسون


    1. تبدیل شدن به یک شخصیت سرشناس در وال استریت

    بعد از پایان دانشکده حقوق، البته بدون دریافت مدرک، بیل دبلیو برای کار به عنوان مشاور نظری در زمینه شرکت کارگزاری اوراق بهادار، وارد بازار بورس وال استریت شد. اگر چه اغلب در طول ساعت کاری به شدت مست و لایعقل بود، اما در جلب سرمایه‌گذاران بالقوه برای شرکت موفق عمل کرد. او و همسرش لوئیس توانستند با توجه به این موفقیت، برای یافتن موقعیت‌های سرمایه‌گذاری در شرکت‌های کوچک به سراسر کشور سفر کنند. سرانجام، بازار سهام در سال ۱۹۲۹ فرو ریخت و بعد از سقوط میزان سودآوری این سرمایه‌گذاری‌ها، بانک‌ها دیگر حوصله چندانی برای تحمل مسخره‌بازی‌های دلال دائم الخمر خود نداشتند.

     

    1. او برای هوشیار شدن و هوشیار ماندن، راه‌های دیگری را آزمود

    قبل و بعد از آشنایی بیل دبلیو با دکتر باب و تکمیل نظام الکلی‌های گمنام، او برای مهار و کنترل مشروب نوشیدنش‌، راه‌های دیگری را نیز امتحان کرد. در سال‌های ۱۹۵۰ او قرص مخدر «ال.اس.دی» –که بیشتر جنبه یک آزمایش درمانی را داشت تا یک ماده مخدر تفریحی- را امتحان کرد، اما طرف‌دار استفاده از این ماده شیمیایی نبود. بیل بعدا اظهار کرد که ال.اس.دی میتواند “برای برخی ارزش داشته باشد و  عملا ضرری برای کسی ندارد.”

    بیل دبلیو روش “درمان بلادونا” را نیز امتحان کرد، روشی که شامل مصرف داروی توهم‌زای بلادونا به همراه میزان زیادی از روغن کرچک بود. این روش می‌توانست برای دروه سم زدایی، سهولتی ایجاد کند، اما مطمئنا اثرات  مخربی بر سیستم گوارش بیمار داشت. به همین دلیل نام دوست داشتنی و مستعار “پالایش و استفراغ” را به خود اختصاص داد.

    نویسنده: ایتن ترکس/ترجمه: سلماز سعیدی
    www.mentalfloss.com

    سخنان بیل دبلیو

    فراموش كن چه كاري براي ديگران انجام داده‌اي و بياد بياور كه مردم براي تو چه كرده‌اند.

    فراموش كن كه دنيا به تو مديون است، به آن بينديش كه تو مديون دنيا هستي .

    سعي كن گذاشته‌ات را فراموش كني و بيشتر از وظيفه‌ات در آينده انجام دهي.

    دوستانت را ببين كه مثل تو واقعي هستند و سعي كن به جاي صورت آنان قلب آنان را ببيني و بدان آنها هم تشنه شادي و شعف هستند.