13 آذر
اراده خداوند نه اراده ما
«میدانیم اگر برای اراده خداوند دعا کنیم، صرف نظر از آنچه فکر میکنیم، آنچه را دریافت میکنیم که به صلاح ماست.»-کتاب پایهNA
زمانی که به NA آمدیم، صداهای درونی ما نامطمئن و خودنابودکننده شده بود. اعتیاد تمایلات، علایق و احساس ما را نسبت به آنچه به صلاحمان بود به گمراهی کشانده بود. بدین دلیل است که ایمان پیدا کردن به نیرویی برتر از خود – چیزی که بتواند راهنمایی عاقلانهتر و مورد اطمینانتری از خود ما فراهم کند – در دوران بهبودی آنقدر مهم بوده است. به تدریج آموختهایم چگونه به مراقبت این نیرو اطمینان کنیم و به هدایتی که برای ما فراهم میکند، اعتماد کنیم.
مانند همه فرآیندهای یادگیری “دعا کردن فقط برای آگاهی از اراده نیروی برتر برای ما و قدرت اجرای آن” مستلزم تمرین است. نگرشهای خودخواهانه و خودسرانهای که در دوران اعتیاد پیدا کردیم، یکشبه برطرف نمیشوند. این نگرشها ممکن است نحوه دعا کردن ما را تحت تأثیر قرار دهند. حتی ممکن است بدین شکل دعا کنیم: «من را از این نقص شخصیتی رها کن تا خوب به نظر برسم.»
هر چه نسبت به عقاید و تمایلات خود صریحتر باشیم، تشخیص اراده ما از اراده نیروی برتر آسانتر خواهد بود. شاید در دعا بگوییم: «خدایا صرفاً به اطلاع میرسانم که این چیزی است که من در این موقعیت میخواهم. با این وجود، خواستار تحقق اراده تو هستم، نه اراده خود.» وقتی بدین ترتیب عمل میکنیم، برای اذعان و قبول راهنمایی نیروی برتر خود آمادگی پیدا میکنیم.
فقط برای امروز: ای نیروی برتر، آموختهام که به راهنمایی تو اعتماد کنم. با این وجود، هنوز عقاید خود را درباره شیوه دلخواه زندگی خود دارم. بگذار این عقاید را در میان بگذارم و بعد اجازه بده تا اراده تو برای من را به روشنی درک کنم. در نهایت، بگذار اراده تو، نه اراده من تحقق یابد.