«گل» دومین مخدر مصرفی ایران شد
با قطع مصرف، فرد دچار اظطراب شدید، بیقراری، وحشت زدگی و تپش قلب شدید می‌شود.
“گُل” مخدر نام آشنایِ این روزها در میان جوانان، همان اندازه که اسم خوشایندی دارد، یکی از خطرناک‌ترین مخدرهایی است که در دست جوان‌ها می‌چرخد. مخدری که ضربان قلب را بالا می‌برد، احساس بیقراری می‌دهد و باعث توهم می‌شود. «اعتیاد آور نیست!» این جمله‌ایست که این روزها بیشتر از همه درباره مخدر «گل» به گوش می‌رسد. درحالی که ماری جوآنا و مشتقات آن شامل گل، گرس، علف با ۱۱.۹ درصد، پس از تریاک دومین مخدر مصرفی در ایران اعلام شده است.
«گل» همان ماری‌جوانای تغییر یافته است که از قسمت‌های مختلف گیاه شاهدانه (cannabis) بدست می‌آید. ماری‌جوانا که امروزه با نام های گوناگون شناخته می‌شود، نوع جدید آن با نام «گل» وارد بازار ایران شده است. این نوع جدید با دارا بودن حداقل 24 درصد ماده مخدر تتراهیدروکانابینول و انواع مواد شیمیایی دارای اثرات اعتیادآور برای مصرف‌کننده است. در حالیکه ماری‌جوانای معمولی که از برگ گیاه شاهدانه حاصل می‌شود، دارای کمتر از8 درصد ماده مخدر تتراهیدروکانابینول بوده لذا اثرات سوء مصرف نوع مخلوط شده با مواد شیمیای را بدنبال ندارد.
مصرف گل خطرناک است
این روزها نام “گل” را بیشتر می‌شنویم، مخدری که مصرف کنندگان آن بر عدم اعتیاد آور بودن آن تاکید بسیار داشته و یا حتی در مقابل صحبت‌ها و هشدارهای کارشناسان که گل را مانند سایر مخدرهایی چون حشیش اعتیادآور می‌دانند، واکنش نشان داده و آن را بی‌پایه و اساس می‌دانند.
هرچند گل در باور عمومی حتی کم خطرتر از حشیش و ماری جوانا معرفی شده است، می‌تواند آنقدر خطرناک باشد که با یک بار مصرف، فرد معتاد شود. چرا که به طور مستقیم بخش‌های مسئول آرامش بخشی را در مغز فلج کرده و خود جایگزین آن می‌شود. بنابراین با قطع مصرف گل، فرد دچار اظطراب شدید، بیقراری، وحشت زدگی، تپش قلب شدید و… می‌شود. با این حال گل در ایران آنقدر بازار پررونقی پیدا کرده که براساس آخرین شیوع شناسی اعتیاد در کشور، دومین مواد مخدر مصرفی در میان مصرف کنندگان مستمر مواد مخدر معرفی شد.
از سال ۲۰۱۳ مصرف ماری‌جوانا در ۲۰ ایالت امریکا آزاد شد و همین آزادسازی و گیاهی بودن باعث شد بسیاری در ایران تصور کنند که مخدر گل ضرری ندارد و خیلی راحت می‌توان آن را ترک کرد. درحالیکه بنابر گفته روان پزشکان گل دارای اثرات توهم‌زا گسترده‌ای میباشد. هرچند در ایران هنوز اثرات این مخدر به طور کامل مورد تحقیق قرار نگرفته اما عوارض گسترده‌ای از آن مشاهده شده است. جالب اینکه گفته می‌شود مخدر گل روی گروه‌های خونی +A و +O اثر توهم زایی بیشتری دارد.
گل یا همان ماری جوانا مخلوط شده با مواد شیمیایی، بر سیستم اعصاب مرکزی
انسان تاثیر می‌گذارد و در طولانی مدت علائم مختلفی را به همراه دارد
سن مصرف به دبیرستان کشیده شده است
محمدرضا قدیرزاده، روانپزشک و درمانگر اعتیاد در با بیان آنکه متاسفانه در حال حاضر مصرف گل در کشور به شدت افزایش یافته و همانطور که پیش بینی می‌کردیم دومین ماده مصرفی کشور اعلام و جایگزین شیشه شده است گفت: اینکه در حال حاضر مصرف کانابیس و مشتقات آن رتبه دوم مواد مصرفی در کشور را به خود اختصاص داده باعث خوشحالی بسیاری شده است، زیرا فکر می‌کنند اینکه گل جایگزین شیشه شده است، خیلی جای خوشحالی دارد. که البته این مسئله را من قبول ندارم.
این کارشناس و درمانگر اعتیاد ادامه داد: اینکه تبعات شیشه نسبت به مصرف گل و حشیش بسیار بیشتر است، باعث می‌شود بسیاری از این جایگزینی خوشحال باشند اما باید بدانیم گروه سنی که در حال حاضر مصرف کننده گل، حشیش و ماری جوانا هستند در سنین پایین‌تری قرار دارند. باوجود آنکه سن مصرف در حال حاضر به طور رسمی اعلام نشده اما متاسفانه آنچه که ما می‌بینیم نشان دهنده آن است که سن مصرف به دبیرستان کشیده شده است و به طور کلی از سنین 15 سالگی به بعد شاهد افزایش شیوع مصرف کانابیس هستیم.
دکتر قدیر زاده با بیان آنکه گل بر سیستم اعصاب مرکزی انسان تاثیر می‌گذارد و در طولانی مدت علائم مختلفی را به همراه دارد گفت: مصرف گل و خانواده کانابیس ها با توجه به اینکه این مواد جزء مواد توهم زا هستند باعث افزایش ضربان قلب، قرمز شدن چشم، خشک شدن دهان و گلو خنده‌های بی مورد و ریسه رفتن‌های شدید، گیجی و عدم تمرکز، تکلم آهسته تمایل به مصرف همزمان مواد غذایی و افزایش اشتهای فرد مصرف کننده می‌شود.
این روانپزشک و درمانگر اعتیاد افزود: کاهش حافظه کوتاه مدت نیز از دیگر عوارض مخدر مصرف این ماده است. به ویژه آنکه در قشر جوان که بحث ادامه تحصیل، کار، تشکیل خانواده و … برای آنها مطرح است، مشکلات عدیده‌ای را ایجاد می‌کند. یکی دیگر از عوارض جانبی مصرف گل و ماری جوانا نیز گوشه گیری و انزوای فرد مصرف کننده و حالت‌های افسردگی است که مجموع این عوامل منجر به افت شدید تحصیلی در میان دانش آموزان و دانشجویان مصرف کننده این مواد می‌شود.
عملکرد سیستم مغزی و از بین رفتن تعادل مصرف کننده
محسن روشن پژوه، معاون مرکز پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی کشور نیز در این ارتباط گفت: گل یک ماده اعتیادآور از خانواده حشیش است؛ و این مواد هر زمانی که وارد بازار می‌شوند نام‌های متعددی به خود اختصاص داده و برای جلب مشتری و داغی بازار با اسامی جدید معرفی می شوند.
وی همچنین با تاکید برآنکه گل یک ماده اعتیادآور است عنوان کرد: فرد مصرف کننده این ماده پس از مصرف ضمن احساس دریافت انرژی بالا، سرخوش شده و پس از اثراتی که روی عملکرد سیستم مغزی وی می‌گذارد ممکن است باعث از دست رفتن تعادل، خنده‌های زیاد و بی مورد، خلل در تشخیص واقعیت و سرانجام بروز رفتارهای غیرمتعارف از سوی مصرف کننده شود؛ همچنین باعث افزایش ضربان قلب فرد مصرف کننده شده، لب و دهان وی را خشک می‌کند و پس از تاثیراتی که بر روی عملکرد سیستم مغزی می‌گذارد باعث ازبین رفتن تعادل فرد خواهد شد.
عارضه مصرف گل و خانواده کانابیس را ایجاد «سندرم بی انگیزگی» بین مصرف‌کنندگان است.
مصرف ماده مذکور «انگیزه» افراد را از بین می‌برد و برای قشر جوان که باید به فکر آینده،
تشکیل خانواده، ادامه تحصیل و … باشند بسیار مخرب بوده و
روند زندگی آنها را به شدت مختل می‌کند
جای خالی «پروتکل درمانی» مخدرهای توهم‌زا
اسد بیگی، رییس اورژانس اجتماعی کشور نیز در خصوص درمان این مخدر گفت:ممکن است برخی از پزشکان مدعی شوند که شیشه یا گل درمان ندارد اما وقتی این مسائل را می‌شنوید باید بدانید منظور از اینکه این مخدرها یا محرک‌ها درمان ندارند آن است که آنها درمان «دارویی» ندارند بلکه درمان «علامتی» دارند. یعنی فرد مصرف کننده پس از مصرف این مخدرها یا محرک‌ها دچار عوارضی همچون افسردگی می‌شود و به طور مستقیم برای درمان افسردگی آنها دارو تجویز می‌شود. بنابراین مانند تریاک یا هروئین نمی‌توان آنها را درمان کرد. در خصوص گل و حشیش نیز مانند شیشه درمان اصلی روان درمانی است و دارو درمانی فقط برای عوارض جانبی آن ارائه می‌شود.
قدیر زاده، روانپزشک و درمانگر اعتیاد نیز با بیان آنکه در بحث مواد توهم زا درمان خاص جایگزینی به آن صورت نداریم، درمان‌ها بیشتر درمان‌های علامتی هستند گفت: برای درمان مواد توهم زا متاسفانه در حال حاضر پروتکل درمانی مشخصی در کشور وجود ندارد و افراد با توجه به عوارض و علائم خود اقدام به علائم درمانی می‌کنند.
باید این واقعیت را پذیرفت که جوانان به دلیل عدم آگاهی‌های کافی از عوارض و تبعات ناشی از مصرف محرک‌هایی با نام‌های آشنا و ناآشنا، تاثیر پذیری از گروه همسالان و اغلب ژست‌ها و پزهای اجتماعی و همچنین برای رهایی از مشکلات و دستیابی به شادی‌های زودگذر در غیاب نشاط اجتماعی، سعی در رسیدن به مرحله “رد دادگی”، به این مواد گرایش می‌یابند؛ این درحالیست که هنوز هیچ پروتکل درمانی مشخصی برای درمان و ترک مصرف کنندگان مواد مخدری همچون «گل» در کشور ارائه نشده است.
منبع: ایسنا