ما بهبود پیدا می‌کنیم
هر معتادی میتواند مصرف مواد مخدر را قطع کند
ترک مواد مخدر و پاکی من، گنج من است و چنان از آن محافظت می‌کنم که انگار به جانم بسته است؛ چون واقعاً هم جانم به آن بسته است.
هرازگاهی من وارد جلسه‌ای در انجمن معتادان گمنام می‌شوم که عمیقاً بر زندگی و بهبودی من تأثیر می‌گذارد.
جلسۀ «آزادی» روزهای جمعه در 7 آگست 2009 از جملۀ چنین جلساتی بود. منِ شکرگزار، یک معتاد در حال بهبودی اهل نانایمو، در بریتیش کلمبیای کانادا هستم. نانایمو شهر نسبتاً کوچکی است (جمعیت: ۹۰،۰۰۰ نفر) که انجمن NA پرجمعیتی دارد.
در آن جمعۀ کذایی، دوست عزیزی قرار بود مناسبت بسیار مهمی را جشن بگیرد: قرار بود این خانم کیک بیست‌وپنجمین سالگرد پاکی‌اش را بگیرد. این اتفاق به‌خودی‌خود بسیار شوق‌انگیز بود، اما جشن به همین جا خاتمه نیافت. در میان شرکت‌کنندگان، چند مهمان از شهرهای دیگر هم داشتیم. همین‌طور بعضی از دوستان «قدیمی» ماری از آن روزهای اول در ونکووور، یعنی موقعی که NA هنوز خیلی کوچک بود. پنج نفر از این دوستان هم می‌خواستند سالگرد پاکی‌شان را جشن بگیرند. چند نفر دیگر هم که سالگردهای پاکی‌شان یکی دو هفته با هم فاصله داشت قرار بود سکه‌هایشان را بگیرند. مدت پاکی این افراد، روی‌هم‌رفته به 188 سال می‌رسید.
سایت انجمن معتادان گمنام ایران: www.na-iran.org
و برای این که معلوم شود ما می‌توانیم دور باطل اعتیاد را بشکنیم، پسر همان دوست ما پاکی سی‌روزه‌اش را جشن گرفت، و برادرش هم (با چهار سال و نیم پاکی) در جلسه حضور داشت. هر دو از مادرشان بابت کمک آنها در روشن کردن راه قدردانی کردند. یکی دیگر از خانم‌ها با پاکی چشم‌گیر سکۀ 26سالگی، و دخترش سکۀ 14سالگی را دریافت کردند.
حس و حال آن روز جلسه شگفت‌انگیز بود. آدم کاملاً می‌توانست شوروحال موجود در فضا را احساس کند، و احساس شکرگزاری و امیدی که در فضا موج می‌زد تا مدت‌ها در دل کسانی که شاهد آن روز بی‌نظیر بودند حضور خواهد داشت.
مایۀ شکرگزاری بود که مرا با پنج سال پاکی، به چشم تازه‌وارد می‌دیدند!
«معتاد، هر معتادی، میتواند مصرف مواد مخدر را قطع کند، از وسوسة مصرف رهایی یابد، و راهی جدید برای زندگی پیدا کند… ما دچار نوعی بیماری هستیم، اما به‌واقع بهبود می‌یابیم.»