زندگی کن و بگذار زندگی کنند
لزومی ندارد که منزوی شویم
اگر اعضای انجمن الکلی‌های گمنام بخواهند از طریق مشروب نخوردن، خوشبختی و آرامش به دست بیاورند باید به اعمال و احساسات دیگران وابسته نباشند.
هر انسانی ذاتاً تمایل دارد که برای دیگران نگران شود. این یکی از خصوصیاتی است که هیچ کدام از ما نمیتوانیم کنترل کنیم.
توانستن به «زندگی برای خود»، بدون این‌که برای دیگران احساس نگرانی کنیم، هنری است که کمتر کسی آن را دارد. من وقتی دیدم یکی از دوستانم خود‌روی تازه‌ای خریده، احساس حسادت و افسردگی به سراغم آمد. من کم آوردم چون دوستم چیزی داشت که من فقط میتوانستم آرزوی آن را داشته باشم.
آیا این الگوی همه ما در زندگی نیست؟ آیا ما روی مسایلی که به ما ربطی ندارد، بیخودی تمرکز نمی‌کنیم؟ سپس گیر می‌کنیم، چون به جای دیگران، به اندازه کافی به خودمان توجه نکرده‌ایم؟
وقتی یکی از نقص‌های اخلاقی ما مانند مثال بالا خود را نشان میدهد، طبیعی است که ما مصراً می‌خواهیم الگوی خود را تغییر دهیم.
وقتی آدم الکلی در برنامه AA به شعار «زندگی کن و بگذار زندگی کنند»، روبرو میشود، در مورد این ویژه‌گی به او بسیار کمک میشود. او تلاش میکند حسادت ها و رنجش‌ها را برطرف کند و از بین ببرد. بعد سعی میکند برای خودش زندگی کند و به الگوی دیگران وابستگی نداشته باشد.
عضو برنامه الکلی های گمنام، به جای انتقاد از دوستان، روی ضعف‌ها و مشکلات خودش تمرکز میکند. وقتی خودمان را در معرض انتقاد قرار می‌دهیم، نمیتوانیم به دیگران خرده بگیریم. شخص الکلی در برنامه AA منفعت زندگی به سبک خودش، به جای زندگی به طریق الگوی دیگران، را درک میکند.
اگر ما پس از ترک اعتیاد و اجرای برنامه الکلی‌های گمنام، می‌خواهیم از طریق مشروب نخوردن، خوشبختی و آرامش به دست بیاوریم، باید به روش خودمان زندگی کنیم و به اعمال و احساسات همسایگانمان وابسته نباشیم.
لزومی ندارد که منزوی شویم یا خود را اسیر کنیم، یا هرگز از دوستان کمک و نصیحت نگیریم. برنامه A.A به من می‌آموزد که با دو چیز کنار بیایم. کنار آمدن با این دو چیز کمک میکند که زندگی خوبی داشته باشم.
این دو، شخص من و پروردگار مهربان هستند.
Live and Let Live
D. H. M.
Peekskill, New York
Grapevine Magazine, August 1947
درباره انواع اعتیاد بیشتر بخوانید: