تنها جمع‌آوری معتادان کافی نیست/آدرس را عوضی می‌رویم

مددکاران اجتماعی در امر مقابله با اعتیاد می‌توانند تاثیرگذار باشند. آنان با مشکلات و دغدغه‌های مردم آشنا هستند و بهتر است هر خانواده مانند برنامه پزشک خانواده، یک روانشناس یا مددکار اجتماعی هم داشته باشد. بسیاری از انحرافات اجتماعی از جمله اعتیاد به مواد مخدر از روی ناآگاهی و نادانی است.

معضلات اقتصادی و بیکاری، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین عامل اعتیاد در کشور است و تا زمانی که بیکاری، فقر و تورم در کشور ما کاهش پیدا نکند، نمی‌توانیم اعتیاد را کنترل کنیم.

در بسیاری از کمپ‌های ترک اعتیاد، روش‌های درمانی به گونه‌ای است که بیمار را فقط در طول درمان دچار پرهیز از اعتیاد می‌کند، و پس از خروج از مرکز درمانی اعتیاد را از سر می‌گیرد.

حضور روانشناس و مددکار اجتماعی در مراکز ترک اعتیاد الزامی است

مصطفی اقلیما رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران در گفت‌و‌گويي با ایلنا اظهار داشت: اعتیاد را درمان می‌کنیم، اما وقتی که فرد بعد از ترک اعتیاد به جامعه برمی‌گردد، نمی‌توانیم در خصوص جلوگیری از بازگشت وی به اعتیاد اقدام موثری انجام دهیم. “به جرات می‌توان گفت یکی از موثر‌ترین عوامل موفقیت در درمان اعتیاد معتادان، محدود به کمپ‌های گمنامی است که خودشان بعد از اینکه معتاد را ترک دادند برای افراد کار فراهم می‌کنند.”

یکی از وظایف مهم مددکاران آن است که ابتدا، خانواده را نسبت به رفتاری که از فرد معتاد سر می‌زند حساس کنند و آنان را متمایل به پذیرفتن این واقعیت کنند که فرد معتاد به تنهایی مسوول اعتیاد خود نیست و برای راهی از برخی عوامل و کمبودها روحی و روانی، مواد مخدر را مصرف می‌کند.

آموزش به خانواده‌ها در زمینه مشکلات ناشی از مصرف مواد مخدر باید بر اصلاح برخی از کمبودهای شخصی و عوامل زمینه‌ساز اعتیاد تکیه داشته باشد تا بدین وسیله بتوان کمبود‌ها را در افراد برطرف کرد و با ایجاد اعتماد به نفس در میان فرد معتاد و خانواده ، از افزایش اعتیاد جلوگیری کرد.

مراکز تخصصی ترک اعتیاد به مساله درمان به روش روان درمانی تمرکز داشته باشند. به همین دلیل حضور پزشکان متخصص در زمینه‌های روانشناسی، روانپزشکی، مغز و اعصاب، اعتیاد و مشاوره به همراه کادر پرستاری و مددکاری مجرب در این مراکز، ضروری است.

رنجش