دیازپام

دیازپام یا والیوم یک بنزودیازپین اعتیادآور است که اثرات طولانی‌تری نسبت به سایر داروهای آرام‌بخش دارد. اگر این داروی مسکن به روشی استفاده شود که از سوی پزشک تجویز نشده باشد، اعتیاد به آن می‌تواند به سرعت پیشرفت کند. این اعتیاد به این شکل به وجود می‌آید که با گذشت زمان، عملکرد عادی مغزِ افراد سوء‌مصرف‌کننده دیازپام، بدون آن سخت‌تر می‌شود. با این حال، بعضی افراد معتاد به والیوم ممکن است حتی متوجه نباشند که مشکلی دارند. مصرف دیازپام به مدت بیش از چهار تا شش هفته، حتی با تجویز پزشک، احتمال معتاد شدن را افزایش می‌دهد.

مصرف طولانی‌مدت دیازپام یا والیوم، قطع مصرف آن را به دلیل بدتر شدن شیوه زندگی، دشوار می‌کند. تحقیقات زیادی به این نتیجه رسیده که قرص والیوم «اعتیادآورتر از هروئین» است. 

در روند ترک دیازپام ممکن است تشنج رخ دهد. در نتیجه، افرادی که اعتیاد به این قرص آرام‌بخش دارند بهتر است وارد یک برنامه رسمی درمانی اعتیاد شوند.

در دوره درمان، بیماران می‌توانند با کمک یک تیم پزشکی واجد شرایط، از اعتیاد خارج شوند. سپس، درمان جامع می‌تواند به افراد کمک کند تا به علل ریشه‌ای اعتیاد به دیازپام رسیدگی کنند و مهارت‌های لازم برای هوشیاری مادام العمر را به دست آورند.