خودیابی/۲۸ آبان
قدم دهم به ما در اصلاح مشکلات زندگی خود کمک می‌کند و از وقوع مجدد آنها جلوگیری می‌نماید. (کتاب پایه)
هویت ما، طرز فکر و احساس ما از طریق تجربیات ما شکل گرفته است. برخی از تجربیات، از ما افراد بهتری ساخته است؛ برخی دیگر باعث شرم و خجالت ما شده است؛ همه این‌ها هویت امروز ما را تحت تأثیر قرار داده است. می‌توانیم از دانشی که در بررسی اشتباهات خود کسب کرده‌ایم، بهره ببریم و از این خرد برای هدایت تصمیماتی که امروز خواهیم گرفت، استفاده کنیم.
خویشتن‌پذیری به معنای پذیرفتن همه جنبه‌های خود یعنی نقاط قوت، نواقص، موفقیت‌ها و شکست‌هاست. احساس شرم و گناهی که بدان رسیدگی نمی‌شود، میتواند ما را از پای در آورد و از پیشرفت ما در زندگی جلوگیری کند. برخی از پرمعناترین جبران خسارت‌هایی که در برابر اشتباهات گذشته خود می‌توانیم انجام میدهیم، صرفاً از طریق تغییر عملکرد و رفتار امروز ما صورت می‌گیرد. برای بهبودی تلاش می‌کنیم و موفقیت خود را از طریق مقایسه خود در گذشته و امروز ارزیابی می‌کنیم.
از آنجا که انسان هستیم، همچنان مرتکب اشتباه می‌شویم؛ اما نباید همین اشتباهات را دوباره تکرار کنیم. با بررسی گذشته خود و پی بردن به تغییر و پیشرفت خود، به آینده امید پیدا می‌کنیم. بهترین چیزها هنوز فرا نرسیده است.
فقط برای امروز: حداکثر تلاش خود را با آنچه در اختیار دارم، انجام میدهم. هر روز چیز جدیدی یاد می‌گیرم که فردا به من کمک خواهد کرد. (کتاب فقط برای امروز)
زمانی که یک معتاد چشمان خود را باز می کند و روز خود را با حقایق دردناک اعتیاد با درد استخوان‌ها، خمیازه‌های مکرر، عرق کردن و تحریک مداوم آغاز می‌کند… هنگامی که یک فرد معتاد در کمال ناامیدی آرزوی مرگ می‌کند و در همان حال تحت تأثیر غریزه حیات به انواع کارها دست می‌زند که ماده مورد نیاز خود را تهیه و به زندگی خود ادامه دهد. هنگامی که این شخص روز بعد مجدداً از خواب برمی‌خیزد و تمام این کارها را مجدداً انجام می‌دهد، چه چیزی بجز شجاعت و شهامت میتواند انگیزه‌ی او باشد. شهامت جهت زنده ماندن، زیستن و رنج بردن.
برنامه بهبودی به ما می‌آموزد شهامتی را که هر روز در جهت نابودی جسم و روان خود به طور مکرر به کار می‌بستیم، حالا در راه‌های مفید و سازنده به کار بگیریم.
آیا من شهامت آنکه تنها برای ۲۴ ساعت تلاش کنم و فقط برای امروز زندگی کنم در خود یافته‌ام؟
ما شهامت را به طریقی سخت و دشوار آموخته‌ایم. حال قادریم که با استفاده از رهنمود‌های برنامه آن را در جهت بهبود زندگی خود و دیگران به کار گیریم. آیا من قادر خواهم بود نیاز به زنده ماندن خود را با استفاده از موادی که حاصلی جز ویرانی روح و جسم من ندارد با عشق و محبت و احترام به دوستانم در برنامه جایگزین کرده و جایگاه انسانی خود را دوباره به دست آورم؟
«خداوند مرا محافظت کرد تا اراده او را در برنامه عملی کنم».