درک زندگی آن‌طوری که هست/۱۱ مرداد
بدون «درد» نمی‌توانیم چیزی یاد بگیریم – ارسطو
ما به‌عنوان زنان و مردان در برنامه دوازده قدمی، از ماجراجویی و فرار در مقابل واقعیات زندگی دست کشیده‌ایم.
ما از طریق وابستگی‌های عاطفی، کسب ثروت، پرخوری، سکس، نوشیدن الکل، مصرف مواد مخدر و افراط در بروز احساساتمان سعی داشتیم با واقعیات زندگی‌مان روبرو نشویم. اما حالا در حال یادگیری زندگی بدون این وابستگی‌ها هستیم. ارمغانی که این روش جدید برای ما آورده، درک و حس هر چه بیشتر احساسات واقعی‌مان است.
در دوران بهبودی بیشتر از گذشته حس لذت یا درد کشیدن را تجربه می‌کنیم. اغلب احساسات اولیه ما در این دوران یا ناخوشایند و یا آمیخته با ترس هستند. ما یاد می‌گیریم که می‌توانیم به‌تدریج با تمام قسمت‌های زندگی‌مان روبرو شویم.
ما تجربه‌های ناخوشایند زندگی‌مان را به عنوان بخشی از آن می‌پذیریم. به‌دلیل فرار از زندگی و روبرو نشدن با واقعیات جهان، رشد ما به تاخیر افتاده بود. در حقیقت با پناه بردن به مخدرها، نشئه‌کننده‌ها و مسکن‌ها، ما یاد نگرفتیم چطور با درد یا رنج زندگی روبرو شویم. دوازده قدم معنوی و برنامه بهبودی، زنان و مردانی را گرد هم آورده است که متعهد شده‌اند فرار از واقعیات را کنار بگذارند.
این بیداری دوباره، برایمان هدایای زیادی آورده است اما دیگر بخش‌های نامطلوب و رنج‌آور زندگی را نادیده نمی‌گیریم چرا که این قسمت‌ها نیز بخشی از آگاهی به‌دست آمده هستند.
امروز بخاطر درک زندگی آن طوری که هست سپاسگزارم و برای مواجه شدن با دردهای آن دعا می‌کنم.
ترجمه محمد . ش/(Touchstones – Daily Meditation For Men)
نمونه، نه استثنا
همیشه مایه خوشحالی است وقتی دیگران به خاطر غلبه بر الکل به ما تبریک می‌گویند. آدم‌های منصف ما را به خاطر این تلاش برای بازگشت از نومیدی و ناکامی، تحسین می‌کنند.
ما می‌توانیم این تحسین و ارزشگذاری را با فروتنی بپذیریم. اما در مقطعی ما باید تأکید کنیم که بهبودی ما نمونه‌ای از عملی کردن اصول معنوی است و اینکه هزاران نفر توانسته‌اند در همین مسیر گام بردارند. اعضای هوشیار ای‌ای استثنا نیستند؛ آنها نمونه‌ای هستند از تأثیری که برنامه می‌تواند بر زندگی افراد بگذارد. تأکید بر این نکته مهم است که ما آدم‌هایی معمولی هستیم.
وجه شگفت‌انگیز برنامه این است که برای آدم‌های معمولی‌ای چون ما کارساز است. خیلی‌ها در این انجمن صاحب استعداد و توانایی‌های ویژه‌اند، اما این موهبت‌ها هیچ ارتباطی با هوشیار ماندن ندارد. انسان بااستعداد درست همان‌طور به هوشیاری می‌رسد که دیگران می‌رسند… با اذعان به ضعف در برابر الکل و پذیرش برنامه.
ما همچنین بیشترین کمک را از کسانی دریافت می‌کنیم که می‌توانند الگوهای ما در زندگی باشند. اینکه بدانیم می‌توانیم راه آنها را در پیش بگیریم و آنچه را [در این مسیر] به دست آوردهاند، پیدا کنیم، همیشه الهام‌بخش است. من امروز می‌خواهم الگوی خوبی برای دیگران باشم. روزم را با یاد این می‌گذرانم که هوشیاری من موهبتی است که می‌تواند به هر کسی اعطا شود؛ من استثنا نیستم.
(از کتاب Walk in Dry Places/ترجمه: آزاده اتحاد)
◊ ◊ ◊
اعضایی که بهبودی طولانی مدت به دست آوردهاند، اولین کسانی هستند که می‌پذیرند هر چه بیشتر در برنامه بمانند، چیزهای بیشتری را باید یاد بگیرند. اما آنها مسئله‌ای را به خوبی می‌دادند: با پیروی از این برنامه ساده دوازده قدمی، توانسته‌اند پاک بمانند.
آنها دیگر نمی‌پرسند “چرا”، بلکه می‌پرسند “چگونه”…