جنبه معنوی به خود گرفتن/۱۳ اردیبهشت

چقدر برای ما پیش می‌آید که در جلسات ای‌ای نشسته‌ایم و می‌شنویم که کسی می‌گوید: «ولی من هنوز وارد حال معنوی نشده‌ام.» و تنها کمی پیش‌تر از این ادعا، همین شخص در حال توصیف معجزه تحولی بود که در او رخ داد؛ نه فقط در رهایی از الکل، بلکه تغییری بنیادی در نگاه کلی‌اش نسبت به زندگی و زندگی کردن. تقریباً برای تمام حاضران در جلسه روشن است که او موهبت بزرگی را دریافت کرده‌ است و «تنها خودش است که هنوز این را نمی‌داند!» ما همه خوب می‌دانیم که این شخص موردنظر شش ماه یا یک سال بعد از این ادعا اعلام خواهد کرد که به خدا ایمان آورده است.

(از کتاب Language of the Heart)

تجربه معنوی

تجربه معنوی باعث می‌شود آدم زندگی‌ای را که زمانی برایش پوچ و خالی از معنا بوده، حالا فرح‌بخش و معنادار ببیند. زندگی امروز من که با نیایش روزانه و مراقبه و تمرین دوازده قدم همراه است، آرامش درونی و احساس تعلقی به من داده است که در دوران مشروب‌خواری از دست رفته بود.

اندیشه امروز

در گذشته ما دائم مشروب می‌خوردیم، با وجود تمام دردسرهایی که برایمان درست می‌کرد. آن‌قدر احمق بودیم که فکر می‌کردیم مشروب به رغم تمام بلاهایی که بر سرمان آورده است، می‌تواند حال‌مان را خوب کند. وقتی قدم به ا‌ی‌ای گذاشتیم، آدم‌های زیادی را دیدیم که آنها هم مثل ما با مشروب حال‌شان خوب می‌شد، اما پذیرفته بودند که الکل چیزی جز دردسر نیست. و وقتی فهمیدیم این بلا بر سر بسیاری آدم دیگر مثل خودمان آمده است، متوجه شدیم که شاید آن‌قدرها هم احمق نبوده‌ایم. آیا من این را فهمیده‌ام که باید بپذیرم مشروب دیگر حالم را خوب نمی‌کند و برایم چیزی جز دردسر نیست؟

مراقبه امروز

خط حیات، راه نجات، راهی از روح به سوی خداست. یک سوی این راه، ایمان ماست و سوی دیگرش، قدرت خدا. می‌تواند راه قدرتمندی باشد و روحی که از طریق آن به خدا وصل شده است، هرگز در هم نمی‌شکند. من به این راه زندگی اعتماد می‌کنم و هیچ نمی‌ترسم. خدا خود، مرا از گناه و از غم‌ها و دردسرهای زندگی دور نگه می‌دارد. وقتی به لحاظ عاطفی غمگینم، از خدا کمک خواهم خواست و به یاری او ایمان دارم.

نیایش امروز: دعا می‌کنم که از سر ترس یا فقدان ایمان به خدا ناسپاسی نکنم. دعا می‌کنم که در راه ایمان به خدا قوی بمانم.

(از کتاب Twenty-Four Hours A Day)

ترجمه مجله اعتیاد: آزاده اتحاد