کووید ۱۹ همراه بهبودی
انگار سفرهای متعددی رفتهام و اعضای بیشماری را ملاقات کردهام
اوایل شیوع این ویروس نامبارک خیلی سخت نگرفتم اگرچه شنیدن و دیدن اخبار مختلف ترسناک بود و بنظر میرسید اتفاقات عجیبی در همه دنیا درحال اتفاق افتادن هست که البته کشور من هم از آن بینصیب نیست. تا اینکه خبردار شدم جلسات معتادان گمنام یک به یک بسته میشوند. باز هم خیلی ناراحت نشدم و با خودم فکر کردم بد هم نیست! مدتی همدیگر را نمیبینیم و شاید این باعث شود بیشتر قدر هم را بدانیم!
تا پیش از این جریان من بهواسطه شغل و ارتباطاتم با جلسات مجازی آشنا بودم و از آنجاییکه راهنمایم هم در کشور دیگری ساکن است؛ جلسات قدم و بهبودی را از طریق مجازی برگزار میکردیم. از طریق ایشان مطلع شدم که چندین جلسه مجازی در برنامه زوم در حال تشکیل و برگزاری است. این بهترین فرصت برای بهرهبرداری از این موقعیت بود و من که بهشدت تحت تآثیر این عکسالعمل و راهکار موجود توسط اعضای انجمن قرار گرفته بودم، سعی کردم با شرکت در این جلسات درسهای تازهای بیاموزم.
در همین ایام بود که یکی از اعضای خدمتگزار با من تماس گرفت و از من دعوت کرد تا در تشکیل یک جلسه منظم بهبودی در فضای زوم با ایشان و چند تن از اعضای دیگر همراه شوم. من هم از خدا خواسته با توجه به اینکه اوقات فراغت زیادی در دوران قرنطینه داشتم؛ فرصت را غنیمت شمرده و قبول خدمت کردم. با شروع کار منظم در فضای مجازی و برپایی جلسات انای با دیگر اعضا، گویی وارد دنیای جدیدی از بهبودی، همدلی و اتحاد شدم که هرلحظهی آن همراه با تجربیات بسیار مفید و ارزندهای برایم بود. روحیه همکاری در اعضای خدمتگزار و داوطلبان خدمتی که نیاز به صرف انرژی و وقت زیادی دارد مرا بر آن داشت تا پا به پای دوستان بهبودی شرایطی فراهم کنیم تا دیگر اعضا هم بتوانند با استفاده از امکانات تکنولوژی موجود در جلسات مجازی شرکت کنند.
در مجله اعتیاد بیشتر بخوانید
کرونا و مسئولیتهای معتادان در حال بهبودی
جلسات ما هر روز هفته صبح و عصر با فرمتهای متنوع از جمله کتابخوانی، جاذبه، کارکرد قدم، سنت، موضوعی و سخنرانی برگزار میشود. همزمان دو جلسه دیگر در فضای اسکایپ هم تشکیل دادم. یکی برای بانوان که پس از بسته شدن جلسه خانگیمان همگی سردرگم شده بودیم و دیگری هم برای تنها جلسه انگلیسی زبان معتادان گمنام در تهران که به هیچ عنوان دوست نداشتیم به تعطیلی کشیده شود. شاید حدس این مورد کار سختی نباشد که چقدر سریع زمان بیکاری من تبدیل به جدول زمانبندی پر از جلساتی شد که دیگر وقت خالی در آن پیدا نمیشد! هر روز را با ترکیب منظمی از جلسات بهبودی و کارهای روزمره خانه و برقراری تماسهای تلفنی و … سپری میکردم.
اغراق نیست اگر بگویم که از شروع این دوران سخت قرنطینه تا به امروز که به نسبت زندگی به روال عادی خود برمیگردد؛ گذر ایام برای من بسیار سریع بوده و برخلاف بسیاری که آن را زجرآور و یا غیرقابل تحمل میدانند، برای من همراه با تجربههای بینظیری بوده گرچه برخی از اوقات احساسات ناخوشایندی هم بهمراه داشته است اما در مجموع خرسندم که در تراز ماهیانهام کفه بهبودی سنگینتر از کفه بیماریام بوده است. درست است که نیاز من برای شرکت در جلسات حضوری همچنان بهقوت خود باقی است اما نمیتوانم از مزایای بیشمار این دوران و تاثیر آن در بهبودی خود غافل شوم. انگار سفرهای متعددی رفتهام و اعضای بیشماری را ملاقات کردهام. مشارکتهای زیادی شنیدهام که در عین حال که همه مانند هم دچار افکار بیمارگونه میشویم ولی برایم پیام بهبودی، آزادی و رهایی را به ارمغان آوردند. احساس یکی بودن همه اعضای انجمن فارغ از نژاد، جنسیت و مذهب یک بار دیگر با همه ابعادش بر جانم نشست.
یک بار دیگر فهمیدم که مهم نیست در چه شرایط عجیب و غیرقابل باوری قرار دارم، همیشه راهی برای ادامه بهبودی هست. یک بار دیگر باور کردم اگر من بخواهم پاک بمانم و در مسیر بهبودی قرار بگیرم؛ خداوند مهربان راه آن را برایم آشکار و هموار خواهد کرد. یک بار دیگر با تمام وجودم از انجمن معتادان گمنام و برنامه با عظمت و معجزه آسایش در زندگیام سپاسگزارم.
محبوبه . ب، از تهران/مجله پیام بهبودی
داستان خدمت من در معتادان گمنام